Eimreiðin - 01.05.1916, Blaðsíða 47

123
bæði í smáum og stórum stíl, oft og einatt, en það yrði of langt
mál, að minnast alls, er þeir létu gott af sér leiða. — Blessuð sé
minning þeirra.
ANNA THORLACIUS.
K væði.
I. EFTIR NJÁLSBRENNU.
Dagsbjarminn færist hægt upp austurhimin.
Hálfkæfðir logar gjósa ur rústum dökkum.
Kolsviðnir raftar standa í moldarmökkum:
Morðeldsins spjót, er feldan hafa bæinn.
Grasið er vott, en glitrar dögg um limin.
Geirbúnir menn á dreif um hlaðið bíða.
Glittir í hjálma og hörkusvipinn stríða:
Héðinn og Njáll sjá aldrei framar daginn.
FIosi í rauðum kyrtli bíður búinn.
Blóð er á sverði hans. Af enni ljómar
höfðingjans tign og dimmir skapadómar.
Augu hans bindur brennumanna grúinn.
Brúnirnar þyngjast, fast og myrkt hann starir:
Höfuðlaus einhver hnígur, fyr en varir.
II. Þyrill.
Yfir hlíð og hálsa
hefst þin rauða klettaborg,
há með hnakkann frjálsa,
heið sem fjarlæg sorg.
Stoltið hreina og stríða,
steinagrunnsins mátt,
útsýnið víða
þú átt.