Eimreiðin - 01.05.1916, Blaðsíða 63

139
Eins og auðskiliö er, verður notkun gervihandarinnar, eins og
annarra gervilima, því auðveldari sem stúfurinn er lengri. Hafi
handleggur kubbast af uppi við öxl, er ógjörningur að beita
gervihönd, svo að nokkru verulegu gagni komi. Og eins er það
skiljanlegt, að ólíkt er hægra að beita einni gervihönd en tveim-
ur. Pað er því aðdáunarvert, að handalaus maður, sem mist
hefir báða handleggi um miðja upphandleggi, getur notast svo
vel við tvær gervihendur Carnes, að hann getur klætt sig sjálfur,
hjálparlaust, hnept öllum hnöppum, sett á sig flibba, bundið hnýti
(»slaufu«) á hálsband sitt, tekið skilding upp af gólfinu, brotið
saman bankaseðil, flett blöðum, já, jafnvel spilað á fiðlu og undið
sér tóbaksvindling.
í þýzkum læknafélögum hafa verið sýndir menn með Carnes-
hendur, og hafa allir undrast, hve vel þeir geta beitt þeim sér til
hjálpar, og það svo vel, að lítið ber á, að um gervihendur sé að
ræða. Meðal annarra mátti sjá lækni, sem með gervihönd gat
unnið flest vanaleg læknisverk, umbúðaskiftingar og minni háttar
»óperatiónir«. Og allir gátu þeir skrifað bærilega skrift, jafnvel
sumir svo vel, að furðu gegndi. Flestum hafði tekist að læra
að nota þessar hendur á nokkrum vikum; en misjafnlega gekk
það fljótt, því mikið er komið undir því, eins og áður er sagt,
hve stúfarnir eru langir, og svo auðvitað einnig undir því, hve
greindir menn eru og liprir í sér.
Loks verður að geta þess, að einn er »galli á gjöf Njarð-
ar«, og hann er sá, að Carnes-höndin er dýr, kostar um 800
kr. En vonandi er, að verðið falli, eftir því sem eftirspurnin
eykst.
p. t. Kaupmannahöfn, 22. febr. 1916.
STEINGRÍMUR MATTHÍASSON.