Eimreiðin - 01.09.1916, Blaðsíða 72

228
f’aðan fór ég til hernaðarsýningarinnar í hinum enda dýra-
garðsins. Par voru til sýnis skotgrafir og mesti urmull af allskon-
ar herfangi, sem Pjóðverjar höfðu tekið frá hinum ýmsu fjendum
sínum. Fallbyssur, hríðskotabyssur og riflar, sprengjuvarparar,
ennfremur skotfæravagnar, matreiðsluvagnar, húðföt og legubekkir
til að hvíla í úti á víðavangi. En í loftinu héngu tvær flugvélar,
hernumdar frá Englendingum. Mikið af þessum hergögnum var
brotið og bramlað eftir fallbyssukúlur, svo að engin eign var í
því lengur. I einu herberginu vóru hermenn úr vaxi, íklæddir
hinum margvíslegu einkennisbúningum þjóðanna. En í öðru her-
bergi vóru sýndar kvikmyndir frá stríðinu, og vóru sumar þeirra
mjög áhrifamiklar. Loks var í einu herberginu stúlka, sem sat
innan um allskonar járnarusl, sem við nánari athugun reyndist að
vera eintóm sprengikúlnabrot, og þetta seldi stúlkan hverjum,
sem hafa vildi, fyrir mismunandi verð, frá fimm peningum upp í
mark. Salan gekk greitt, því allir þjóðræknir menn vildu eiga
menjar um ófriðinn. — Sýningin var að öllu leyti fróðleg, og
fanst mér vel varið þeim aurum, sem það kostaði að sjá hana.
Eg hefði gjarnan viljað verja nokkrum 50-eyringum í viðbót handa
nokkrum af apaköttunum, hefði ég verið viss um, að þeir hefðu
getað skilið alla þá eyðileggingu og allan þann djöfulskap mann-
anna, sem þessi hernaðarsýning gaf hugmynd um. Pá hefðu
sennilega apakettirnir hugsað sem svo um frændur sína mennina:
Erum vér ekki í rauninni miklu ágætari en þeir — þó þeir séu
orðnir rófulausir?
IV. FRANSKIR FANGAR.
Einu sinni sá ég sorglega sjón á götunni. Það var flokkur
franskra fanga, sem voru látnir ganga í fylkingu, vopnalausir og
hálf-lúpulegir, á milli tveggja raða af alvopnuðum þýzkum her-
mönnum. Fötin þeirra, blá og rauð, sem báru vott um, að þau
hefðu einhverntíma verið snotur og farið vel, voru nú orðin slitin
og upplituð, og í stað látúnshnappanna, sem Pjóðverjar út úr
koparieysi höfðu skorið af þeim, höfðu verið festar horntölur í
yfirháfnir þeirra.
Fangarnir báru stórar byrðar á baki, poka og pjáturkassa
með ýmsu dóti, og sýndust þeir kikna í hnjáliðunum undir
því fargi.