Eimreiðin - 01.09.1916, Blaðsíða 69

225
n. Á BAUK.
»Baukur« þýðir, eins og margir vita, veitingastaður, þar sem
bæði er hægt að seðja hungur og svala þorsta.
Eg hafði ráfað lengi seinni hluta dags ásamt góðum kunn-
ingja, sem ég hitti í Berlín. Við vorum að athuga mannlífið á
götunum og í sporvögnunum og draga ýmsar heimspekilegar á-
lyktanir út af því öllu saman. Pað var sunnudagur og sá aragrúi
af fólki á götunum í vesturbænum — þar eru fegurstu göturnar,
búðirnar og hóteíin, og þar býr margt ríkasta fólkið. Og þar eru
margir stórir veitingastaðir, þar sem spilað er og sungið á kveld-
in. Alt þetta dregur fólkið með segulafli til sín, sérstaklega á sunnu-
dögum. Við rangluðum inn í eitt Bíó — og sáum þar skemtilegar
myndasögur, auk mynda frá skotgröfunum og vígvöllunum, sem
fara að verða leiðigjarnar. Og nú vorum við orðnir innantómir
og hlökkuðum til að seðja okkur. Nú var um tvent að velja —
annaðhvort að kjósa ölhús eða vínhús — þar sem jafnframt feng-
ist góður matur. Á ölhúsunum þykir ótilhlýðilegt að drekka
annað en öl með matnum, enda vínið þar ekki gott, þótt eitt-
hvað fáist. En á vínhúsum gildir hið gagnstæða. Ég hafði verið
á vínhúsi áður, svo nú var tólfunum kastað, að prófa ölhús (sbr.
orð postulans: prófið alt, reynið alt!).
Við fórum inn í eitt Psorr-ölhús, en Psorrölið er nokkurs-
konar Munchen-bjór, og Psorrhús eru víðsvegar um Berlín, öll
með sama sniði og valinkunn fyrir góðan bjór og góðar veiting-
ar. Eetta var geðugur staður, en ekkert sérlega skrautlegur, eins
og sum kaffihúsin, og hér vár enginn hljóðfærasláttur til að
skemta gestunum. Hér sat mesti sægur af fólki við tréborð,
mörg smáborð, og ýmist átu menn eða drukku. Á borðin var
enginn dúkur breiddur, eins og annarstaðar tíðkast, en alt var þó
þrifalegt. Pessi sparnaður er í þeim tilgangi gjörður, að gestgjafi
geti staðið sig við að selja góðar vörur ódýrar. Aldraðir þjónar
báru mat á borð, og öl í tveggja marka leirkrukkum með loki.
Á veitingastöðum sjást nú mest aldurhnignir þjónar, því allir yngri
eru farnir í víking. Reyndar sjást sumstaðar ungir þjónar, en þeir
munu flestir vera svissneskir, danskir, sænskir eða hollenzkir, og
eins er um hljóðfæraleikendur á öllum samkomustöðum.
Við félagar átum hérasteik, og var hún vel úti látin og ó-
dýrari en í Kaupmannahöfn, þrátt fyrir kjötskortinn og hið marg-