Eimreiðin - 01.01.1920, Síða 90

90
GÓÐA NÓTT
[EIMREIÐIN
Og það var hánótt. En þeir tóku í sig kjark.
»Yfirforinginn sagði það«, sagði Hannes.
Hann beit á vörina.
Við gáfum þeim kex í nesti. Annað var ekki til.
Peir kvöddu okkur vel. Hannes lét hina fara út á
undan sér. Hann staðnæmdist sem snöggvast í dyrunum.
»Gute Nachtl (góða nótt)« sagði hann. Það kom svo
undarlega veikt frá þessum hugrakka dreng, eins og eitt-
hvað hefði snert viðkvæmustu strengi sálar hans.
Við kinkuðum kolli til bans. Og þeir fóru út í rign-
inguna og myrkur næturinnar. Þeir áttu langa leið fyrir
höndum. Og það er ekki sennilegt, að þeir hafi náð tak-
marki sínu.
Og þó — er barnssálinni nokkuð ómögulegt?
— — — Það var svo erfitt að sofna aftur. En það
tókst samt. Eg var svo þreyttur. Og það var eins og
hljómurinn í röddinni hans Hannesar litla — þegar hann
bauð okkur »gute Nacht« — vaggaði sái minni angur-
værlega inn á land draumanna.
N. Y. C. í ágúst 1919.
Orðaskifti.
Stúlka sendi mér þennan vísupart:
Hvar er ást, sem ekki dvín
og aldrei kólnað getur?
Eg bætti við:
Það er hvorki pín né mín:
pað veit sankti Pétur!
En til pess að gera bragarbót setti eg líka þennan botn i •
visuna:
Par sem kærleikssólar-sýn
sigrar lifsins vetur.
Jón S. Bergmann.