Eimreiðin - 01.01.1920, Qupperneq 110

110
FRESKÓ
[EIMREIÐIN
gera og enginn les hana. Hún verður geymd með dæma-
lausri viðhöfn í fimtíu ár, og þá verður hún brend, án
þess að nokkur maður hafi litið 1 hana. En hvað um
það, þetta verð eg að gera, og það eins þó að hitinn sé
nú 45 stig á Réaumur í forsælunni og það sé 20. ágúst.
Rómaborg er ekki lengur »borgin eilífa«. Alt er það nú
búið og farið og liggur í molum undir strætisvögnunum
og kalk-kössum nútíma húsameistaranna. Nú er mönnum
ekkert heilagt lengur. Yðar einl.«.
Leonis Renzo, Milton Ernest, til síra Eccelino Ferraris,
Florinella:
»Heittelskaði faðir og vinur! Mér þykir vænt um að
heyra það, hve ant þér látið yður um sálarrósemi mína.
Nú er greifinnan farin héðan, og eg hefi heyrt, að hún
komi ekki heim aftur fyr en í vor. Fyrir einni eða tveim
vikum kom lávarður nokkur hingað; eg man ekki, hvað
hann hét, enda gat eg aldrei nefnt nafnið hans. Hann
var einn af forráðamönnum hennar, en þeir kváðu nú
svo sem engu ráða, síðan hún varð fullveðja, nema um
fjárstjórn hennar. Hér á Englandi sýnist vera mest um
peningana hugsað. En auðæfin eru bundin svo mörgum
varnöglum vegna þeirra, sem einhvern tíma seinna eiga
að fá þau, að það er eins og enginn ráði yfir eigum
sínum nema til hálfs. En eg er nú samt ekki fjarri því,
að einmitt þessi varúð sé ein af undirrótum velmegunar
og krafts þessarar þjóðar.
Greifinnan fór mjög nauðug. Hún hefir víst haft gaman
af þessu, sem eg var að kenna henni, og hún er farin að
finna það vel sjálf, hvernig á að syngja, svo að vel fari.
Eg er hræddur um, að söngkennarar hennar hafi reynt
að gera henni það sem hægast, þar sem hún er greifinna
með 200000 sterlingspunda tekjum, og hafi því ekki látið
hana nota eðlilega rödd sína, sem skyldi. Hún sagði mér
það sjálf, að hún færi nauðug.
En það er að sjá, sem hún hafi vanrækt einhverjar
skyldur við kunningjafólk sitt. Þetta auðuga fólk er
þrælar lífskjaranna, sem það hefir sjálft skapað sér. Mér
skildist það svo, að lávarðurinn með einkennilega nafn-