Eimreiðin - 01.01.1920, Síða 121

EIMREIÐIN]
RITSJÁ
121
sé breitt. Og bókin er skrifuð með svo mikilli hlýju og inni-
leika, áhuga og fögnuði, að unun er að lesa, jafnvel fyrir þann,
sem annars heflr ekki neinn sérstakan áhuga á þessu suður-
jótska máli. Höf. lætur hvern mann, sem nokkur viðkvæm taug
er í, finna til með þeim, sem hann er að skrifa um, og ættum
vér íslendingar að vita það manna best.
Bókin er hin vandaðasta að öllum ytra frágangi, prentuð á
húðþykkan pappír og prvdd fjölda mynda og uppdrætti Suður-
jótlands. M. J.
LJÓÐ EFTIR GOETHE. Alexander Jóhannesson sá um útg.
Guðm. Gam. Rvík 1919.
Hér er safnað saman i kveri þessu ýmsum þýðingum á kvæð-
um Goethes, svo að sams konar verður og áður heflr birtst að
forlagi sömu manna, eftir Schiller. Er það virðingarvert að reyna
með þessu smám saman að gefa oss ofurlítið safn af klassiskum
skáldverkum annara þjóða í likingu við það, sem aðrar þjóðir
eiga.
Annars er það ekki mitt meðfæri að dæma um efnisval eða
þýðingaval útgefandans. Þyrfti til þess »sérfræðing«, og yrði þó
ekki annað en eins manns álit gegn annars, því að svo mun jafnan
verða í þessum efnum.
Pýðingarnar eru eftir fjölda marga og efnisyfirlitið mjög fróð-
legt að því leyti, að útg. vitnar jafnan í það, hvar kvæðið hafl
áður verið prentað, og auk þess, hverjar aðrar þýðingar séu til
af því. — Pá er og fróölegur »formáli« um Goethe og skáldskap
hans eftir útg., dr. Alex. Jóhannesson, og fremst er mynd af
Goethe.
Væri vonandi, að nokkurt framhald yrði á þessu fyrirtæki, og
mætti þá gjarna venda til fleiri landa en Pýskalands, þótt margt
sé þaðan gott að sækja.
Sigurður Nordal: FORNAR ÁSTIR. Pór. B. Porl. Rvik 1919.
Fremst eru nokkrar smásögur, er sumar hafa verið birtar
áður, og eru þær þessar: Síðasta fullið, Kolufell, Lognöldur og
Spekingurinn. Allar eru sögur þessar vel sagðar og þó misjafnar.
Kolufell er minst. Hana gætum við flestir hafa skrifað með því
að lesa dálítið af góðum smásögum fyrst. Síðasta fullið er best.
Yndi að lesa hana nú aftur. Pó saknaði eg tilvitnunarinnar í
Faust:
»Die Sterne, die begehrt man nicht;
man freut sich ihrer Pracht«.
Petta er ein besta smásagan, sem við eigum eftir íslending, saga,
sem enginn óspiltur maður getur lesið öðruvís en finna til — og
muna. »Lognöldur« — þær eru hér eflir storminn og því einhver