Verðandi - 01.01.1882, Page 20
20
HANMES HAFSTEINA':
Sjáðu upp til siklings Ijósa!
sjerðu Alf við stolinn heiða,
æskubjartan eins og forðum
okkur móti faðminn breiða?
J>ótt jeg munna jiusund ætti,
þótt jeg gæti vel og mætti,
mundi jeg með engum orðum
aftur hann til jarðar kjósa.
Ó, hve himnaguð er góður
að gleðja þannig hrellda móður!
Fórnan barnsins — fórnarpína
frelsað hefur sálu mína;
til að missast mjer hann fæddist,
mjer til sigurs freistast hlaut jeg
j>ökk, að stoðar þinnar naut jeg,
þinni tryggu leiðslu gæddist.
j>ína sá jeg sáiarkvöl,
sjá, nu átt þú tveggja völ,
þess, að láta ekkert, eða
allt, nú skalt þú dóminn kveða.
Brandur:
Harðla dimmleg orð þín eru; —
allar þrautir frá oss sneru!
Agnes:
Mundu orðin helgu, heyr!
Hver sem lítur guð, hann deyr!
Brandur
(hrekkur við :)
Ó, nú skil jeg ógnir harma! —
Aldrei! — púsund sinnum nei!:
Jötunsterka á jeg arma
og jeg held. þú sleppur ei.
Allt á jörðu, alit má bregðast,
engum missi við jeg tregðast,
en jeg sleppi aldrei þjer.