Verðandi - 01.01.1882, Qupperneq 87

KÆELEIKSHEIMILIÐ.
87
Engri konu unni J>iiríður á Borg jafnt sem Guðrúnu
á Bakka; það var ekki gott að vita, af hverju það kom;
hún var reyndar Ijósa Guðrúnar, en það gerði víst lítið
til; hitt var það, að Guðrún var kannske hin eina kona,
sem sýndi þrnríði nokkura blíðu í orðum og atlotum og hið
gamla, stranga hjarta viknaði og komst undarlega við,
kannske reyndar mest af því, að þessi vináttumerki komu
frá göfugustu stúlkunni í sveitinni. Og Guðrún var
heldur enginn hræsnari, hún hafði unnað furíði írá æsku;
það byrjaði náttúrlega með því, að jpuríður var að færa
henni og senda henni alls konar sælgæti og leikfang,
sem urðu að peninga- og fatagjöfum, þegar Guðrún
eltist. þ>ess háttar ástir eða vináttur eru varanlegar og
innilegar, einkum ef gjafirnar fara heldur vaxandi en
minnkandi. Og þuiríður var gagnkunn mannlegu eðli
í þá stefnu, svo að hún ljet ekki vináttu prestdóttur-
innar dofna eða slokkna út af ræktarleysi frá sinni
hlið.
II.
Öllum ungum mönnum kom ásamt um það, að hún
Anna Sigurðardóttir væri fallegasta stúlkan í sveitinni.
Hún var nú 18 vetra gömul og meðallagi há vexti; hún
var grannvaxin en mjúkvaxin og limuð vel, kringluleit í
andliti og fremur föl, augun dökk og augnahárin löng og
þjett, hún hafði gult hár mikið og frítt; og tók það henni
niður fyrir mitti. Móðir hennar, sem hjet Björg, aó af
barnsförum að henni, og faðir hennar var drukknaður
fyrir rúmum mánuði áður, svo að nýfædda barnið átti
engan að, svo að menn vissu af, nema Gróu gömlu á
Hrauni, sem var alsystir Bjargar. En Gróa varbláfátæk,
tæplega sjálfbjarga og gat með engu móti tekið barnið að
sjer, svo að það var alið upp á sveitinni. pegar eftir ferrn-