Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Qupperneq 1

ÁRNI G. EYLANDS:
Tilraunir á villigötum
Eftir 14 ár. —
Þann 18. júní 1953 sitja formenn ræktunarsambandanna
á Suðurlandi á fundi á Selfossi og samþykkja meðal annars
tillögu svohljóðandi:
„Fundur formanna ræktunaisambandanna á Suðurlandi,
haldinn á Selfossi 18. júní 1953, vill beina þeim tillögum til
Tilraunaráðs jarðræktar, að það hlutist til um, að gerðar
verði víðtækar tilraunir á framræslu mýra og vinnslu þeirra,
sérstaklega mismunandi plægingardýpt, og geri það án tafar.“
Þeir sem að tillögu þessari standa finna livar skórinn
kreppir, og þeim er töluvert mikið niðri fyrir. En það er
ekki alltaf tekið undir við bændur, þótt þeir hafi rétt að
mæla. Enn hafa engar fregnir farið af framrœslutilraunum,
er gefi bændum vísbendingu um það, hvað þá meir, hvernig
og hve mikið þeir þurfi og eigi að ræsa mýrarnar sem þeir
rækta. Enn hefir eigi, svo vitað sé, verið hafist handa um
rannsóknir á íslenzku mýrlendi, gerð mýranna, eðli og gæð-
um til ræktunar, þótt slíkar rannsóknir séu óvéfengjanlega
grundvöllur allra skynsamlegra og raunhæfra tillagna um
framræslu og ræktun landsins.
Fátt sýnir betur hve umkomulausir bændur eru í ræktun-
armálum. Þá skortir ekki áræðið né dugnaðinn að rækta nýtt
land, mýrar öðru fremur. Þá skortir heldur eigi fjárhagsleg-
an stuðning löggjafarvaldsins, til þess að rækta mikið og með
stórum tökum. En bændur skortir faglega forsjá og hand-
leiðslu — leiðbeiningar og fyrirmyndir frœðslustofnana.
Bændurnir sunnlenzku vildu fá rannsakað og „það án taf-
ar“ „mismunandi plægingardýpt“ við vinnslu mýrlendis til
ræktunar. Hér sannast orðtækið: „Það mjakast". Fimm ár
liðu, þá hefjast Hvanneyringar handa um „Tilraun með
jarðvinnslu“, — „til að varpa ljósi á áhrif djúpplægingar nteð