Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Qupperneq 6

8
fundin, svo algerlega stangast það við allar raunhæfar hug-
myndir um jarðvinnslu til sæmilegrar túnræktar.
Tillögur um djúpplœgingu. —
Allt frá 1940 hefi ég margsinnis og öðrum fremur rætt og
ritað um að djúpvinna íslenzkan mýrarjarðveg, að sjálfsögðu
ekki alla mýrajörð, en vonandi nokkuð víða, eftir því sem
athuganir og rannsóknir leiddu í ljós, að fært væri og ráð-
legt. Svo sem fyrr var sagt hefir orðið bið á slíkum rann-
sóknum. Mér er markaður bás og má því ekki eyða rúmi í
Ársritinu til að skýra hugmyndir mínar um þetta, á hverju
þær eru byggðar og hvernig og hvar þær hafa verið fram
settar. Til þess að stytta mál mitt leyfi ég mér að endurtaka
það sem ég sagði um þessa hluti í blaðagreinum í Degi í
ágúst 1965:
„Ég skal nú að lokum rekja í stuttu máli hvernig ég hefi
hugsað mér það, sem ég kalla djúpvinnslu mýra til nýrækt-
unar, hvernig ég hugsaði mér þetta þegar ég beitti mér fyrir
að fyrsti Skerpiplógurinn var tekinn í notkun, og hvernig
ég hugsa mér þetta enn.
Landið er plægt helzt síðsumars eða að hausti til og látið
liggja í strengjum til næsta vors. Plægðir eru breiðir og æði-
þykkir strengir. Þar með er ekki sagt að plægja þurfi til 50
—60 cm dýptar eins og oft er rætt um, aðalatriðið er að
plœgja frílega niður úr hinu veltuseiga torfi og velta vel við.
Víða myndi nægja að plægja 35—40 cm djúpt, miðað við
lægðir á milli þúfna og það sem sléttast er í mýrinni. Þótt
plægingin verði um 50 og jafnvel 60 cm djúp, hygg ég að
það myndi ekki saka, en Skerpiplógur af stærri gerðinni vill
sækja til 50 cm dýptar, eða þar um, ef plægðir eru fullbreiðir
strengir. Næsta vor er landið herfað með venjulegu diska-
herfi, borinn á tilbúinn áburður og sáð til grænfóðurs. Við
þá vinnslu á ekki að þurfa að vinna neitt að ráði og jafnvel
ekkert niður í grasrót og hið seigasta torf, vinnslan á að vera
fljótgerð og auðveld og sáðbeður góður.
Á öðru vori er landið plægt á ný, en þá aðeins til venju-