Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Qupperneq 59

61
eða trektlaga hatti, oftast bleikir eða brúnir að lit. Úr blöðun-
um smitar mjólkurkenndur vökvi, ef þau eru særð og þekkj-
ast sveppirnir auðveldlega á því einkenni. Loðmylkingur-
inn (Lactarius torminosus) er mjög algengur hér í skóglendi,
stórvaxin tegund, rauðbleik eða næstum hvít að lit, með ull-
hærðum, trektlaga hatti. Bragðið af þessum svepp er brenn-
andi beiskt, og talinn er hann lítils háttar eitraður, en þó
er mikið étið af honum austur í Finnlandi og Rússlandi,
þar sem hann er oftast saltaður og geymdur til vetrarins.
Remman og sennilega einnig eitrið, fer þá í pækilinn og er
hann eftir það góður til matar.
Er það svo með flesta eitursveppi, að þeirra má neyta eft-
ir að þeir hafa verið geymdir í salti, eða eftir langvarandi
suðu, enda sé pæklinum eða suðuvatninu hent.
9. Trektsveppir (Clitocybe). Blaðsveppir með ljósum lit-
um, oft með trektlaga hatti. Vaxa í skógum og í mólendi. Til
þeirra telst ilmsveppurinn (Clitocybe odora), sem er fölblár
að lit, og ilmar sterkt af anís. Algengur hér í skógum, og
góður matsveppur.
Nokkrar tegundir af þessu kyni, sem eru alhvítar eða hvít-
ar með rauðbrúnum blæ (Clitocybe cerussata, Cl. dealbata
og Cl. rivulosa), hafa flatan hatt og oft þófakenndan hnall
neðst á stafnum, vaxa oftast í skógum eða lyngmóum í djúp-
um mosa, eru taldar mikið eitraðar.
10. Trafsveppir (Cortinarius). Blaðsveppir af margvís-
legri gerð og litarfari. Þó eru blöðin alltaf sérkennilega ryð-
brún, en hattur og stafur oft brún- eða gulleitir. Bezta ein-
kennið eru fíngerðir þræðir (traf), sem á ungum eintökum
tengir saman hattbarðið og stafinn, en á eldri eintökum
sjást aðeins leifar af því á hattbarðinu, eða sem ógreinileg-
ur hringur á stafnum.
Sveppir af þessu kyni eru afar algengir hér í skógum og
mólendi. Sumar tegundirnar eru ætar, en erfitt að aðgreina
þær frá hinum, sem verri eru.
11. Hunangssveppir (Armillaria). Allstórvaxnir blað-
sveppir, sem vaxa á trjástubbum í skógum, hunangsbrúnir
að lit. Ein tegund, Armillaria mellea, er algeng hér í skóg-