Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Page 79

81
gott að dæma um. Þó finnst mér líklegt að hlutdeild fjall-
drapans muni hafa farið vaxandi. Má meðal annars benda
á það, að fjalldrapi þolir verr slátt en loðvíðir og því smám
saman vikið þar sem lauf var slegið að staðaldri. Á seinni
árum þegar laufheyskapur gerist fátíðari hefur fjalldrapinn
aftur náð sér á strik.
TAFLA 2. Steinefnamagn laufheys og einstakra plöntu-
tegunda, sem finnast í laufheyi.
Plöntutegund % af þurrefni
P Ca Mg K Na
Fjalldrapi 0,10 0,37 0,17 0,25 0,03
Loðvíðir 0,15 1,02 0,46 0,70 0,08
Bláberjalyng 0,11 0,31 0,16 0,40 0,03
Gulvíðir 0,15 0,57 0,29 0,65 0,03
Laufhey 0,13 0.65 0,27 0,55 0,04
í töflu 2 er sýnt steinefnamagn þeirra plöntutegunda, sem
fundust í laufheyinu í svo miklum mæli að tök væru á að
ákvarða steinefnin. Allmikill munur er á tegundunum og
er sérstaklega áberandi hvað víðitegundirnar innihalda
meira af magníum og kalsíum heldur en fjalldrapinn og
bláberjalyngið. Aftur á móti er fosfórmagnið lágt í öllum
tegundum þó ívið stærst í víðinum. Kalí- og natríummagn
er lágt, einkanlega kalímagnið sé miðað við venjulega töðu.
Ályktunin af þessum niðurstöðum er sú, að laufhey sé prýð-
is kalsíum- og magníumgjafi, fosfór- og natríum of lágt mið-
að við það, sem æskilegt væri, og kalímagn það lágt að skað-
laust má teljast með öllu, en hátt kalímagn í fóðri er óheppi-
legt, þar sem það kann að hindra nýtingu annarra steinefna,
t. d. magníum.
Laufheyskapur er einn þáttur í búskaparháttum, er nú
eru óðast að leggjast af og gleymast. Sagnir um laufheyskap
og laufhey, meðferð þess á engi og í tóft, eru örugglega
6