Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Qupperneq 96

98
báðum stöðum jók köfnunarefni og fosfór uppskeruna, en
kalí hafði lítil áhrif á hana.
A báðum tilraunastöðum fjölgaði heilgrösum á kostnað
hálfgrasa, þegar áburður var borinn á. Á Hvanneyri bar
mest á hálmgresi (Calamagróstis neglécta) í gróðurhverfinu,
en nokkuð var líka af gulstör (Carex Lyngbyei), língresi
(Agróstis) og vallarsveifgrasi (Poa praténsis).
Gulstör hefur mikla eiginleika til að safna natríum, en
það hafa hálmgresi, língresi og vallarsveifgras ekki.
Köfnunarefnis- og fosfóráburður juku natríumsöfnun
gróðursins.
Fosfórmagn gróðursins var mjög lágt bæði á Hvanneyri
og Skriðuklaustri í fosfórlausum reitum. Fosfórmagn gul-
stararinnar var mjög lágt, jafnvel þótt fosfór væri borinn á.
Ca/P-hlutfallið í heilgrösum á Hvanneyri var 0,5—0,8.
Ca/P-hlutfallið í gulstör var 0,9—1,0.
í gróðrinum á Hvanneyri var h'tið af kopar en mikið af
mangani.
Gulstararfræ spírar illa og virðist geymast bezt í vatni.
Þakkarorð.
AS framkvæmd tilraunanna unnu auk höfunda aðallega eftirtaldir
menn: Á Skriðuklaustri Páll Winter-Nielsen og Jóhannes Sigvaldason
undir stjórn Jónasar Péturssonar, tilraunastjóra, og á Hvanneyri
Hanna Frímannsdóttir, Magnús Ellertsson, Óttar Geirsson, Hólmgeir
Björnsson, Gyða Jónsdóttir og Þjóðbjörg Þórðardóttir, en Guðmund-
ur Jónsson, skólastjóri veitti starfsaðstöðu við Bændaskólann og eru
þeim færðar þakkir fyrir.
Heimildarrit.
1. Ingvi Þorsteinsson og Gunnar Ólafsson (1963): Efnainnihald og
meltanleiki nokkurra úthagaplantna. Rit Landbúnaðardeildar. nr.
17.
2. Þorsteinn Þorsteinsson (1963): Engjarnar á Hvanneyri. Freyr, 59.
ár, bls. 347-349.