Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Blaðsíða 26
Um vináttu og bréfaskipti
Halldórs Hermannssonar og Sigurðar Nordals
Finnbogi Guðmundsson tók saman í minningu aldarafmœlis
Halldórs Hermannssonar
1878 - 6. janúar - 1978
Þegar hugað er að þeim fræðimönnum íslenzkum á þessari öld, er
litið hafa á íslenzka menningu, bæði forna og nýja, ekki einungis
innanfrá, heldur jafnframt og stundum öllu fremur utanfrá, verður
manni að vonum brátt hugsað til þeirra Halldórs Hermannssonar og
Sigurðar Nordals.
Halldór fór tvítugur utan til laganáms við Hafnarháskóla 1898, en
réðst ári síðar í þjónustu Willards Fiske suður til Flórenz að skrá
hið íslenzka bókasafn hans og fylgdi því síðan allt upp frá því. Ævi-
starf hans varð í því fólgið að kynna íslenzkar menntir á erlendum
vettvangi, fyrst með því að gefa út prentaða skrá um Fiskesafnið í
heild og síðan einstaka þætti þess, jafnframt því sem hann fjallaði
um hin margvíslegustu efni, bæði forn og ný, í sjálfstæðum ritgerðum,
er hann gaf út í Islandica-flokknum. Hafa raunar fáir íslenzkir
fræðimenn kunnað betur að sjá sitt efnitré en Halldór Hermannsson.
Sigurður Nordal hélt einnig utan tvítugur að aldri 1906 og nam
norræn fræði við Hafnarháskóla, lauk meistaraprófi 1912 og doktors-
prófi 1914. Hann dvaldist áfram um hríð við fræðistörf í Kaupmanna-
höfn, fór náms- og kynnisför til Þýzkalands 1916, en var 1917-18 í
Englandi. Hann hafði því dvalizt erlendis nær samfleytt í tólf ár,
þegar hann sneri heim til íslands og tók við prófessorsembættinu í
íslenzkum bókmenntum við Háskóla íslands af hinum kunna fræði-
manni Birni M. Ólsen, er var rektor skólans frá stofnun hans 1911
til 1918.
Ljóst er, að Sigurður hefur á því skeiði, er hann dvaldist utan-
lands, hugsað mikið um það, hversu bezt mætti kynna íslenzkar
bókmenntir erlendis, og þá ekki sízt í hinum enskumælandi heimi.
En við komuna að Háskóla íslands sá hann, að þar var margt að