Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Blaðsíða 56

56
XJM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
var alltaf talinn fífi. Margir eru þeir, sem eiga vísu eða kvæði í hand-
riti á Landsbókasafninu. Svona mætti lengi telja. Einhvers er þar
getið, sem það eitt er talið honum til ágætis, að hann hafi verið
mikilmenni; punctum og basta! Það sér hver maður, að það er
hneyksli, að hið gamla og góðfræga Bmfél. skuli gefa út slíkt lexicon
biographicum fyrir þjóð sína.“
Sigurður svaraði þessu bréfi rúmu ári síðar, 31. júlí 1952, eftir
fyrsta vetur sinn sem sendiherra í Kaupmannahöfn. Og úr því að
tilvitnun til síðasta bréfs Halldórs lauk með ummælum hans um Is-
lenzkar æviskrár, er bezt að heyra fyrst, hverju Sigurður svarar um
það atriði: „Ekki skal ég reyna að verja allt, sem miður kann að fara
í æviskránum, sem þú minnist á. En aðalsniðið vil ég verja: að taka
sem flesta menn - eða eins og ég orðaði það á sinni tíð á fundi,
þegar fyrst var rætt um slíkt verk: sem mest af ómerkilegum mönn-
um! Enginn maður leitar fróðleiks um mikilmennin í slíkt rit, en
einmitt um hina þurfum við íslendingar oft að fá að vita hið nauðsyn-
legasta (sem vitanlega getur farið út í öfgar). Jón Helgason hefur
sagt við mig, að hann fletti aldrei svo upp í bókinni, að hann hneyksl-
ist ekki, - og samt sé hann alltaf að fletta upp í henni. Svipuð er
mín reynsla. Og - ef P.E.Ó. hefði ekki sóðað þessu af, má hamingjan
vita, hvenær við hefðum fengið það. Eftirkomendurnir munu gera
nýja og betri útgáfu, en samt finnast hægra að styðja en reisa.“
Um handritamálið segir Sigurður hins vegar fyrr í þessu sama
bréfi: „Það er bezt að spá engu um handritamálið, því að ekki er
sopið kálið, þótt í ausuna sé komið. En það get ég sagt þér, að ég er
miklu bjartsýnni um niðurstöðuna en ég var í fyrra, áður en ég
kom hingað, og ef ekki vill eitthvert óvænt slys til, er von um, að
þetta mál leysist, áður en langt um líður, svo að Islendingar megi
vel við una. Ég get ekki neitað því, að ég hef haft talsvert gaman
af því tafli öllu saman, enda hefði ég aldrei farið í þessa veiðistöð
á gamals aldri, nema vegna þessa máls eins. En ef ég get átt þátt í
því að leysa þetta vandasama mál, og ef Early Icelandic Classics,
sem Nelson ætlar að gefa út, komast á skrið, þá finnst mér þetta
tvennt vera mér til nokkurrar afsökunar gagnvart eilífðinni, þótt
margt sé ógert af því, sem ég hefði feginn viljað gera.“
Rúmt ár leið, unz Halldór svaraði þessu bréfi, 9. ágúst 1953, og
er það seinasta bréfið, sem varðveitzt hefur frá honum til Sigurðar.
Halldóri finnst nú vera fátt í fréttum, en vill ekki draga lengur að
skrifa og þakka Sigurði grein hans „um sagnaritunina úr „Nordisk