Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Blaðsíða 28
28
UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
1925, þar sem hann segir m. a.: „Mér þótti vænt um, að yður leizt
sæmilega á Lestrarbók mína, því að þér hafið sérstök skilyrði til þess
að dæma slíka bók af víðsýni og viti.“
Hann reifar ennfremur sumt það, er Halldór minntist á í sínu
bréfi, kveðst ekki hafa sagt sitt síðasta orð um Einar Kvaran, þar sé
„þörf á að hreinsa loftið dálítið“. Og hann heldur áfram: „Hér
heima er mikið að gera, en vinnuskilyrðin að mörgu leyti slæm.
Meðan handritaskráin er ekki fullprentuð með registrum, fer t. d.
allt of mikið af tíma í tóma leit. Og einangrunin er mikil. Hvort
sem það er þjóðareðli eða bæjarbragur, veitir mönnum hér erfitt að
tala saman sér til andlegs ávinnings."
í bréfslok vonast hann til, að þeir muni hittast í Kaupmanna-
höfn að sumri. „En hvort sem það verður, þykir mér vænt um að
fá yður til Norðurlanda og býst við, að við fáum þá tækifæri til frekari
kynningar.“ Var þá ráðið, að Halldór tæki við bókavarðarstarfi í
Árnasafni eitt ár til reynslu, en fengi að halda prófessorsembætti
sínu í Iþöku á meðan.
Ekki fór þó svo, að Halldór ílentist í Höfn, var þar einungis árið,