Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Qupperneq 54

54
UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
tvær aldir, og til greina getur komið, hvort hann hafi ekki siðferðis-
lega skyldu til að varðveita þá gjöf in secula seculorum [um aldir
alda]. Því að ekki verður það sýnt og sannað, að Árni hafi komizt
óheiðarlega að þessari eign sinni, þó að megi segja, að hann hafi
getað komizt yfir þetta vegna hins pólitíska sambands landanna.
Grein þín um málið er ágæt, þú leggur eins og Jón Helgason mikla
áherzlu á það, að handritin verði að mestum notum á Islandi, og
er það rétt. En er sú ástæða gild til þess að afhenda handritin?
Ekkert gæti glatt mig meir en að við fengjum handritin, en ég get
ekki lokað augunum fyrir því, sem mælir á móti því. Blaðagreinar
um málið hafa verið óheppilegar, t. d. Lis Jacobsens og Laxness;
grein Guðbrandar var skárri. En þegar ég las hana, datt mér margt
í hug, sem menn hafa ekki gefið gætur, sem sé handritaprang sumra
íslendinga og einmitt þeirra, sem sfzt hefði verið ætlandi til þess.“
Halldór varð emeritus prófessor 1. júlf 1946, en féllst á að gegna
bókavarðarstarfinu næsta ár, og ráðgast hann nú við Sigurð um
heppilegan eftirmann.
Halldór skrifar Sigurði aftur 21. október 1946 og biðst þar vel-
virðingar á því, að sér hafi skotizt yfir sextugsafmælisdag Sigurðar
(14. september 1946) eða eins og Halldór segir í upphafi bréfs síns:
„Þó ég hafi Tobíasson’s opus magnum hér við hendina og mörg
önnur subsidia biographica og þangað til fyrir fáum dögum læri-
svein þinn, meistara Albert, sem kann utanað fæðingardag og -ár
allra lærðra manna á íslandi - þrátt fyrir allt þetta þá gleymdi ég
þínum sextugasta afmælisdegi, svo ég verð nú að senda þér beztu
óskir í tilefni af honum, og megirðu lengi lifa. Svo er það, að ég vil
helzt gleyma mínum afmælisdegi, og því man ég ekki annarra.“
Halldór segist sjá ,,af blöðunum, að dansk-íslenzka nefndin hefur
lokið störfum án þess að gera nokkuð ákvæði um handritin. Ég bjóst
við því. Málið er erfitt viðureignar, það sjáum við bókaverðir bezt.
En ég sé hvergi getið um handritin í Konunglega bókasafninu. Mér
hefur þó alltaf skilizt svo, að til þeirra gætum við haft réttmætari
kröfur."
Halldór skrifaði Sigurði aftur 13. maí 1947 og segir honum m. a.,
að hann hafi viljað fá Stefán Einarsson sem sinn eftirmann, en hann
ekki treyst sér til að taka við stöðunni vegna launakjaranna. Hann
nefnir í bréfinu, að verið geti hann fljúgi heim um sumarið, og spyr
Sigurð, hvort hann þekki nokkurn hinna yngri manna, sem vildu
taka þetta að sér eða væru færir um það.