Morgunblaðið - 31.03.2001, Síða 56

MINNINGAR
56 LAUGARDAGUR 31. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sveinn Tómas-son fæddist í
Vestmannaeyjum
24. nóvember 1934.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Vestmannaeyja
25. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Tómas Sveins-
son vélstjóri frá Sel-
koti undir Eyjafjöll-
um, f. 14 ágúst 1903,
d. 20. apríl 1988, og
Líney Guðmunds-
dóttir frá Hvamms-
koti á Skagaströnd í
Vestur-Húnavatns-
sýslu, f. 23. des. 1901, d. 7. febrúar
1997. Systkini Sveins eru Anna
Tómasdóttir, f. 28. apríl 1931, og
Guðmar Tómasson, f. 6. apríl
1933, d. 26. júlí 1967.
Sveinn kvæntist 30. des. 1954
eftirlifandi eiginkonu sinni, Ólöfu
Dóru Sigurðardóttur Waage, f. 2.
febrúar 1935. Foreldrar hennar
1951 og vélstjóraprófi 1954 og
stundaði sjómennsku á fiskibátum
til ársins 1975. Hann hóf sama ár
nám í handsetningu í prentsmiðj-
unni Eyrúnu í Vestmannaeyjum
og tók sveinspróf vorið 1979.
Sveinn var lengi í stjórn Vél-
stjórafélags Vestmannaeyja og
formaður fulltrúaráðs verkalýðs-
félaganna um skeið. Hann var
mikill áhugamaður um hnefaleika
og önnur íþróttamál og var for-
maður Íþróttafélagsins Þórs
1958–1959. Hann starfaði mikið
fyrir Leikfélag Vestmannaeyja og
lék þar fjölmörg hlutverk. Sveinn
var formaður Vestmannaeyja-
félagsins Heimakletts 1978 og
næstu ár. Hann var varabæjar-
fulltrúi 1962 og 1965–66, bæjar-
fulltrúi 1978–1985 og forseti bæj-
arstjórnar Vestmannaeyja 1978–
1982.
Sveinn starfaði sem prentari til
ársins 1989 en 1. mars sama ár tók
hann við útsölustjórastarfi ÁTVR
í Vestmannaeyjum og gegndi því
starfi þangað til hann lést.
Útför Sveins fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan
10.30.
voru Aðalheiður I.
Ólafsdóttir frá Butru
í Fljótshlíð, f. 22. sept.
1914, d. 19. nóv. 1995,
og Sigurður Ó.E.
Waage frá Litla-
Kroppi í Borgarfirði,
f. 14. júlí 1907, d. 7.
mars 1942. Börn
Sveins og Ólafar eru:
1) Aðalheiður Ingi-
björg, f. 7. apríl 1954,
gift Stefáni Geir
Gunnarssyni og eiga
þau tvo syni, Svein
Guðmar og Gunnar.
2) Geir Tómas, f. 19.
maí 1956, kvæntur Ástu Kristínu
Reynisdóttur og eiga þau tvö
börn, Svein og Leu. 3) Sigurður
Óskar, f. 13. júní 1959, kvæntur
Pálínu Jóhannesdóttur og eiga
þau þrjá syni, Hafliða, Sigurð
Óskar og Ólaf Halldór. 4) Guð-
mundur Þór, f. 21. mars 1967.
Sveinn lauk gagnfræðaprófi
Mig langar í örfáum orðum að
minnast Sveins Tómassonar svila
míns, sem hún Ólöf kynnti mig
fyrir fyrir rúmum 45 árum. Margs
er að minnast, elsku Svenni minn.
Það var alltaf svo mikið líf í kring-
um þig, hvort sem það var í söng
eða sögulestri. Þær voru ófáar
sögurnar sem þú last fyrir okkur
þegar þú komst í bæinn eða við til
Eyja, svo vel var lesið að maður sá
þetta allt svo ljóslifandi fyrir sér.
Hjartahlýja þín var einstök, það
sýndi sig best hvað börnin mín og
barnabörn sóttu í þig enda varstu
alltaf kallaður Svenni frændi eða
afi af þeim yngstu. Dagarnir voru
taldir þegar ég fór með krakkana
til þín og Ólafar á sumrin. Við eig-
um erfitt með að trúa því að þú
skulir vera farinn, en þetta er víst
það sem við öll eigum sameiginlegt
en erum aldrei tilbúin að sætta
okkur við.
Svenni minn, ég veit að það
verður tekið vel á móti þér hinum
megin. Ég geymi minninguna um
góðan vin.
Elsku Ólöf mín, Guð styrki þig
og fjölskyldu þína í sorg ykkar.
Guðný Hulda Waage.
„Sól sól skín á mig, ský ský burt
með þig.“ Það eru tæpir tveir
mánuðir síðan þú varst að rifja
þetta lag upp með mér og sagðir
mér að ég hefði alltaf sungið þetta
fyrir þig þegar ég var lítil. Það var
og er alltaf mikill spenningur þeg-
ar ferðinni er heitið til Eyja. Já,
ég var nú ekki há í loftinu þegar
ég byrjaði að líta upp til þín. Ég
meira að segja gerði þig að bæj-
arstjóra Vestmannaeyja og stóð
lengi vel alveg föst á þeirri mein-
ingu að þú værir það, ég tala nú
ekki um þegar ég stillti vinkonum
mínum upp fyrir framan sjónvarp-
ið til að sýna þeim fræga fólkið
mitt Svenna og Öllu leika í gam-
anmyndinni Nýju lífi.
Lund þín var létt og þú varst
hrókur alls fagnaðar hvar sem þú
komst. Ekki var það sjaldan að þú
söngst Grettisrímur og mun ekk-
ert okkar gleyma því þegar þú
skelltir þér upp á borð og veittir
okkur óborganlega skemmtun á
ættarmótinu á Litla-Kroppi í sum-
ar. Ekkert okkar grunaði þá að þú
værir með þennan banvæna sjúk-
dóm sem síðan sigraði að lokum.
Kæri Svenni, þú kvaddir þennan
heim allt of fljótt og nærveru þinn-
ar verður sárt saknað.
Elsku Ólöf mín og fjölskylda, ég
vona að þið fáið huggun harmi
gegn.
Megi Guð vera með ykkur.
Kveðja.
Guðrún Hulda Waage.
Elsku Svenni, ég vil kveðja þig
með örfáum orðum.
Það er ekki margt sem ég man
frá minni æsku en ég gleymi aldrei
ferðunum til Vestmannaeyja þegar
við vorum að heimsækja þig og
Ólöfu frænku. Á kvöldin last þú
fyrir okkur þjóðsögur og ævintýri
og mikið fannst mér gaman að
sitja og hlusta á þig því þú last svo
skemmtilega og svo lastu stundum
eina sögu til og þá var sko gaman.
Ég fæ ennþá sting í magann er ég
hugsa til þeirra stunda og ég hef
enn mjög gaman af þjóðsögum og
ævintýrum. Þú hefur alltaf tekið
vel á móti mér þegar við höfum
hist og vil ég þakka þér það og
góðu samverustundirnar. Ég bið
þess að guð og allir englarnir taki
vel á móti þér.
Elsku Ólöfu, Öllu, Tomma,
Sigga, Gumma og fjölskyldum
þeirra votta ég mína dýpstu samúð
og bið guð að veita þeim styrk í
þessari raun.
Ragna Berg.
Vel sé þér, vinur,
þótt víkirðu skjótt
Frónbúum frá
í fegri heima.
Ljós var leið þín
og lífsfögnuður,
æðra eilífan
þú öðlast nú.
(Jónas Hallgr.)
Kæri vinur og frændi. Hver
hefði trúað því þegar við hittumst
síðast á Landspítalanum gamla, að
það væri kveðjustundin? Þú hafðir
aftur öðlast eðlilegt litaraft frá því
að við sáumst síðast og það vakti
vonir um, að það væri batavon. Þú
hafðir hins vegar óskað eftir því,
að verða fluttur heim í Eyjarnar
fögru, þar sem þú varst fæddur og
uppalinn og þar sem þú hafðir eytt
allri þinni ævi. Sá flutningur hafði
verið ákveðinn næsta dag. Hvort
þú hafir þá þegar vitað, að hverju
stefndi, veit enginn nema þú og
Guð einn. En eitt er víst, þú vildir
enda þína vegferð þar sem þú
hófst hana.
Ég hef þekkt Svein Tómasson
frá því að ég man fyrst eftir mér.
Móðurbróðir og fósturfaðir minn,
Guðjón, og bróðir hans, Tómas,
faðir Sveins, voru meðeigendur að
útgerð vélbátsins Ver VE-318,
mikilli happafleytu, ásamt bræðr-
unum Jóni, sem var skipstjóri á
bátnum, og Karli Guðmundssonum
frá Goðalandi í Eyjum. Við vorum
því ekki háir í loftinu þegar við
fórum að snudda í kringum út-
gerðina. Auk þess var ég heima-
gangur á heimili foreldra Sveins,
þeirra Línaeyjar Guðmundsdóttur
og Tómasar Sveinssonar, á Faxa-
stíg 13 í Vestmannaeyjum. Þar átti
ég ávallt góðu atlæti að mæta
meðan þau lifðu.
Sveinn var fjórum árum eldri en
ég og á yngri árum leit ég svo upp
til hans, að ég trúði öllu sem hann
sagði. Þó ekki alveg. Sveinn var
mikill Þórsari en ég hafði hins
vegar bitið það í mig, að ég ætlaði
að verða Týrari og þar við sat. Ef
til vill var það upphafið að því sem
síðar varð.
Árið 1948 flytjum við til Reykja-
víkur.Það varð þó ekki til þess, að
upp úr slitnaði hjá okkur Sveini,
því um það bil tveimur eða þremur
árum síðar kemur hann í bæinn og
er nú að fara á námskeið í kjöt-
vinnslu hjá Þorbirni í Borg sem þá
rak umfangsmikla kjötbúð við
Laugaveginn. Meðan á námskeið-
inu stóð dvaldi Sveinn hjá okkur.
Þá upphófst mikil hátíð hjá mér,
að fá þennan uppáhaldsfrænda
minn í heimsókn. En Adam var
ekki lengi í Paradís. Einn daginn,
þegar Sveinn kemur af námskeið-
inu, er hann með blaðabunka undir
hendinni sem hann fer þegar að
blaða í og er svo upptekinn af að
lesa, að hann má varla vera að því
að eiga orðastað við mig. Þetta
vakti auðvitað forvitni mína, svo
ég spyr hvaða bókmenntir það sé,
sem hann sé að glugga í, þá réttir
hann mér eitt tímaritið, ég lít á
forsíðuna og það heitir þá Soviet
Union. Þá sprakk blaðran. Ég sem
aðeins hafði verið andstæðingur
hans í íþróttum, þar sem ég var
Týrari, var nú orðinn andstæðing-
ur hans í pólitík líka. Ég var sem
sé orðinn sannfærður sjálfstæðis-
maður en hann gallharður sósíal-
isti. Og nú upphófust rökræður og
rifrildi sem entust allar nætur sem
eftir lifðu námskeiðsins. Annar fór
ólesinn og ósofinn í skólann að
morgni og hinn ósofinn á nám-
skeiðið.
Ekki varð þetta þó að vinslitum,
nema að síður sé. En aldrei höfum
við hist síðan nema slegið hafi í
pólitíska brýnu. Og ótalin verða
þau símtöl sem átt hafa séð stað
okkar á milli um pólitík. Ég tel að
á undanförnum árum hafi eðlislæg
stríðni okkar beggja átt drýgstan
þátt í þessum umræðum og þær
farið að mildast verulega, hafi
raunverulega nokkur alvara búið
undir.
Eitt sinn sagði Sveinn mér, að
vinur hans hefði sagt, að ekki væri
hægt að ræða við hann um trúmál
þar sem hann væri kommúnisti og
þar af leiðandi trúlaus. Ég spurði
hann hvort það væri rétt. Hann
svaraði því til, að það væri hvort
tveggja rangt. Í því sambandi vil
ég benda á, að undanfarin ár hefur
Sveinn, ásamt félögum sínum í
Leikfélagi Vestmannaeyja, lesið
Passíusálma Hallgríms Pétursson-
ar á föstudaginn langa í Landa-
kirkju. Það staðfestir svar hans.
Við Ólöf og fjölskylda okkar vilj-
um að leiðarlokum þakka Sveini
Tómassyni einlæga vináttu og trú-
festi í gegnum árin og biðjum al-
góðan Guð að varðveita sál hans að
eilífu.
Jafnframt biðjum við Guð að
blessa Ólöfu og fjölskyldu þeirra
og gefa þeim styrk í þeirra miklu
sorg.
Hilmar E. Guðjónsson.
Sveinn Tómasson, einn af okkar
mætu sonum Eyjanna, er nú fall-
inn frá en hann átti við illvígan
sjúkdóm að stríða í nokkurn tíma
og hafði háð hetjulega baráttu þar
sem hann varð að lúta í lægra
haldi, líkt og svo margir.
Sveinn var bæjarfulltrúi 1978–
1986, varabæjarfulltrúi 1962 og
1965–1966 og einnig sat hann í
bæjarráði Vestmannaeyja 1978–
1985. Starfi forseta bæjarstjórnar
gegndi hann á árunum 1978–1982.
Hann var einkar dyggur Eyja-
maður og bar ætíð hagsmuni
Eyjanna fyrir brjósti og var mjög
áhugasamur um velferð staðarins
og framgang hinna ýmsu bæjar-
mála.
Þá minnumst við margra
skemmtilegra takta hans á leik-
sviðinu með Leikfélagi Vest-
mannaeyja en þar fór að margra
mati snillingur í leikrænni túlkun.
Rödd hans var sérlega hljómmikil
og barst jafn vel til allra gesta
leikhússins. Hið sama gilti er hann
tók þátt í söngskemmtunum en
þar fór hann oftar en ekki á kost-
um og sérstaklega er lög Fats
Domino voru færð til flutnings.
Ekki skal látið hjá líða, að geta
einstakrar færni við upplestur
sagna og ljóða við margháttuð
tækifæri, og eftir var tekið, er
hann flutti Passíusálmana í Landa-
kirkju ásamt félögum sínum úr
leikfélaginu. Verður ekki annað
sagt en flutningur Sveins hafi jafn-
an vakið verðskuldaða athygli.
Sveinn var einlægur fylgismaður
ÍBV og mikill áhugamaður um
íþróttamál bæjarins. Það er mér
til efs, að hann hafi misst af fót-
boltaleik hjá ÍBV-liðinu um árabil
og ávallt í hópi félaga sinna „Hóls-
aranna“. Líkt og margir Ís-
lendingar átti hann sitt uppáhalds-
lið á Bretlandseyjum og þar átti
Chelsea hug hans allan.
Á kveðjustund vil ég f.h. bæj-
arstjórnar Vestmannaeyja þakka
Sveini Tómassyni fyrir farsæl og
óeigingjörn störf í þágu byggð-
arlagsins um leið og ég sendi Ólöfu
eiginkonu hans, börnum, barna-
börnum og öðrum ættingjum mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðjón Hjörleifsson
bæjarstjóri.
Það er norðanátt og kalt í Eyj-
um. Við höfum um tíma átt í vök
að verjast og nú er höggvið skarð í
okkar sveit. Sveinn Tómasson er
fallinn frá langt um aldur fram. Í
norðankuldanum er eins og allt
gangi hægar, silist áfram lötur-
hægt. Það var ekki taktur Sveins
að silast áfram. Hann var taktfast-
ur og kröftugur, virkur í félags- og
menningarlífi Eyjanna.
En norðankuldinn víkur og það
birtir til, það er eins og almættið
minni á sig og hver það er sem
öllu ræður. Við sitjum döpur og
söknum góðs félaga. Ég og Sveinn
unnum náið saman í bæjarstjórn
og ég kynntist því hve heill og trúr
hann var í því sem hann tók sér
fyrir hendur. Hann var baráttu-
maður í besta skilningi fyrir betra
og fegurra menningar- og mann-
lífi.
Saman fórum við í ferðalag til
Svíþjóðar að heimsækja vinabæ
okkar. Við fengum höfðinglegar
móttökur og m.a. gerðist það í
þessu ferðalagi að sænskt þjóð-
lagatríó spilaði fyrir okkur og er
þeir höfðu lokið leik sínum fannst
okkar manni tímabært að slá hinn
eina alvörutakt fyrir sænska.
Félagi minn bæjarritarinn í Borl-
ange spurði mig: „Hvað hefur
hann Svenni gefið út margar plöt-
ur?“ Pottþéttur og sannur í öllum
sínum gjörðum. Sama hvort sungið
var fyrir Svía, skemmt á leiksvið-
inu eða lesin jólasaga í Kiwanis.
Við kveðjum þig, kæri félagi, og
þökkum þér samfylgdina. Ólöfu
eiginkonu þinni og fjölskyldunni
allri vottum við okkar dýpstu sam-
úð.
Friður sé með þér.
Andrés Sigmundsson.
Við fráfall Sveins Tómassonar
langar mig að minnast hans með
nokkrum orðum. Ég kynntist
Sveini um það leyti er leiðir okkar
lágu saman til framboðs fyrir Al-
þýðubandalagið í bæjarstjórn
Vestmannaeyja vorið 1978. Þá var
sannkallað vinstra vor í Vest-
mannaeyjum og mikil stemmning í
lofti. Sveinn var þá í forystu fyrir
framboðið og stýrði málum af mik-
illi snilld. Svo fór enda að Alþýðu-
bandalagið vann þá sinn stærsta
kosningasigur í bæjarstjórn bæði
fyrr og síðar. Í vinstri meirihlut-
anum í kjölfar kosninganna varð
Sveinn forseti bæjarstjórnarinnar
og skilaði hann því starfi með
miklum sóma eins og hans var von.
Kjörtímabilið 1978–1982 var sann-
kallað framfaratímabil í Vest-
mannaeyjum. Okkar á milli köll-
uðum við það kjörtímabil reyndar
oft „góða kjörtímabilið“ eða „kjör-
tímabilið þegar hlutirnir gerðust“
og má það mjög auðveldlega til
sanns vegar færa.
Það var ákaflega gott að vinna
með Sveini í bæjarstjórn. Hann
var alltaf hreinn og beinn og sér-
lega heiðarlegur í samskiptum við
aðra. Hann hafði mjög ríka rétt-
lætiskennd í störfum sínum sem
bæjarfulltrúi og trúr sinni lífshug-
sjón lagði hann mörg lóð á vog-
arskálarnar í anda félagshyggju og
jafnaðar. Sveinn var þannig góður
forystumaður og til hans var ávallt
hægt að leita. Ég er ekki í nokkr-
um vafa um að sömu sögu segja
þeir sem unnu með honum á vett-
vangi bæjarmálanna án tillits til
þess hvort þeir voru pólitískir
samherjar hans eða andstæðingar.
Í félagsstarfi Alþýðubandalags-
ins var Sveinn áberandi og þar
komu vel fram góðir hæfileikar
hans í hvers konar flokksstarfi þar
sem reyndi á samheldni og sam-
starf. Hann var ávallt tilbúinn til
þess að taka þátt í starfinu af
miklum eldmóði, hvort sem það
var við viðhald Hólshúss, útgáfu
Eyjablaðsins eða við annað sem
vinna þurfti. Sérstaklega eru mér
minnisstæðar þær stundir þegar
undirbúningur að útgáfu jólablaða
Eyjablaðsins stóð sem hæst og
blaðnefndin var að leggja lokahönd
á verkið. Þá var sannarlega glatt á
hjalla og Sveinn að vanda sá sem
hélt uppi góða og létta skapinu.
Hann kom gjarnan með eitthvert
barna sinna, og síðar barnabarna,
til að hjálpa til og sýndi það best
að hann var ávallt tilbúinn að
leggja lið og það sem mest.
Létt lund og þægileg framkoma
voru tvímælalausir kostir í fari
Sveins. Þegar efnt var til sam-
komuhalds af ýmsu tagi var hann
jafnan hrókur alls fagnaðar og
hann hafði sérstakt lag á að hrífa
fólk með sér þegar gamanmál voru
annars vegar. Leiklistin var því
eitt þeirra áhugasviða sem Sveinn
sinnti mest og átti hann langan og
heilladrjúgan feril að baki hjá
Leikfélagi Vestmannaeyja. Hann
var frábær leikari og eru þau ófá
hlutverkin sem hann skilaði af
hreinustu snilld. Rödd hans var
mjög skýr svo unun var á að
hlusta, hvort sem var á leiksviðinu
eða við upplestur. Framlag hans
til sögu leiklistar í Vestmannaeyj-
um vó því afar þungt og skarð
hans þar mun seint fyllt.
Það voru vissulega mikil forrétt-
indi að fá að kynnast og starfa
með Sveini Tómassyni. Hann gaf
mikið af sjálfum sér og það var
okkur samferðamönnum hans afar
dýrmætt.
Ég votta Ólöfu frænku minni og
fjölskyldu hennar samúð okkar
hjóna við fráfall Sveins. Það bar of
fljótt að en spurningin um líf og
dauða er ekki auðveld og við henni
eru engin svör. Hitt er víst að með
Sveini er genginn góður drengur.
Minning hans og góður orðstír lifa
meðal okkar. Blessuð sé minning
hans.
Ragnar Óskarsson.
Sveinn Tómasson, útibússtjóri
ÁTVR í Vestmannaeyjum, er lát-
inn. Okkur langar að minnast hans
með nokkrum orðum. Sveinn hóf
störf sem yfirmaður okkar í vín-
búðinni hinn 1. mars 1989, sama
dag og sala á bjór hófst á Íslandi.
SVEINN
TÓMASSON