Morgunblaðið - 31.03.2001, Blaðsíða 57

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. MARS 2001 57
Hann minntist alltaf þessara tíma-
móta með því að kaupa eitthvað
gott með kaffinu þennan dag.
Sveinn var góður yfirmaður, aldrei
skipti hann skapi þau ár sem við
störfuðum saman, skaplaus var
hann samt ekki og oft voru um-
ræðurnar á kaffistofunni hinar líf-
legustu þegar þjóðmálin voru
rædd og ekki allir sammála. Hann
kallaði okkur stundum stelpurnar
sínar og víst bar hann hag okkar
fyrir brjósti. Sveinn var mikill
hæfileikamaður, sat í bæjarstjórn
um tíma, var í leikfélaginu og virk-
ur í Kiwanis. Hann var mikill
áhugamaður um íþróttir og voru
fótbolti og box þar efst á blaði.
Það var brosmildur Sveinn sem
mætti í vinnu þegar ÍBV hafði
unnið leiki, en ef illa gekk sagði
hann alltaf: „Við tökum nú bara
einn leik í einu.“ Í enska boltanum
átti Svenni sitt lið, Chelsea, og
vafalaust hefur það verið hans
mesta upplifun þegar hann og Ollý
kona hans fóru til Englands í
fyrrahaust og sáu Chelsea bursta
Man. United. Sveinn veiktist í
ágúst síðastliðnum. Hann tók veik-
indi sín alvarlega og ætlaði sér að
vinna bug á þeim. Allt stefndi í
rétta átt og í janúar var hann far-
inn að vinna nokkra tíma á dag.
En skjótt skipast veður í lofti.
Svenni veiktist af lungnabólgu sem
ekki varð við ráðið.
Við syrgjum góðan yfirmann og
sendum Ollý, börnum og tengda-
börnum okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Guð blessi ykkur öll.
Sigríður, Ásta og Karen.
Ég var staddur í leikhússalnum
í Eyjum þegar vinur minn hringdi
og lét mig vita að hann Svenni
Tom væri látinn. Ég settist og
horfði á autt sviðið og hugur minn
fylltist sorg og eftirsjá. Minning-
arnar streymdu fram og ég sá fyr-
ir mér vin minn Svein Tómasson,
manninn, sem verið hafði einn af
máttarstólpum Leikfélags Vest-
mannaeyja í áratugi, hvers manns
hugljúfi og fyrirmynd í ósérhlífni
og krafti og þeirri leikgleði sem til
þurfti til að ná settu marki.
Það var sama hvort það var
dramatík, kómik, söngur eða nokk-
ur dansspor, alls staðar var Svenni
Tom sem á heimavelli og ef ein-
hver hnútur var í maganum á erf-
iðri æfingu losaði Svenni okkur við
slíkt í kaffipásum. Hann var m.a.
hafsjór skopsagna og dembdi þeim
yfir okkur með leikrænum tilburð-
um og með fylgdi smitandi skelli-
hlátur sem áður en varði hafði
breiðst út til allra viðstaddra.
Þannig var Svenni. Við áttum sam-
an ótal ógleymanlegar stundir á
sviðinu, bæði sem samleikarar og
einnig þegar ég var í hlutverki
leikstjóra. Sveinn var ofurnæmur
og fæddur leikari. Tilbrigðin í tali
og hreyfingum komu eins og
ósjálfrátt innan frá og smellpöss-
uðu við það hlutverk sem hann
glímdi við í það og það skiptið.
Það er oft erfitt í minni bæj-
arfélögum að fá í öll hlutverk í
mannmörgu leikriti en segði mað-
ur „hann Svenni Tom verður með“
auðveldaði það oft málin. Hann var
stólpinn sem við byggðum í kring-
um.
Við Svenni vorum æskufélagar,
hann á Faxastíg og ég á Vest-
mannabraut, og „Litla gatan“ lá
þar á milli. Hann árinu eldri og því
yfirleitt einum á undan. Ég man
mjög vel eftir fermingardeginum
hans. Við hittumst á lóðinni við
Hjalla. Hann uppdressaður í nýj-
um jakkafötum og ég fullur aðdá-
unar. Já – nú er maður sko kom-
inn í fullorðinna manna tölu – og
lét hann mig óspart heyra það að
ennþá væri ég bara í stuttbuxna-
deildinni. Glettnin í augum hans
og stríðnisglampinn var þá þegar
til staðar. „Ég næ þér á næsta
ári,“ var svarið og þessu fylgdu
svo klapp á öxl og skellihlátur, svo
gekk hann sporléttur framhjá Arn-
arhóli í átt að Tommahúsi. Eflaust
voru þessi spor eftir ferminguna
upphaf eða hluti af öllum þeim
gæfusporum sem hann steig á lífs-
leiðinni sér og sínum til heilla.
Eitt dæmi vil ég nefna af mörg-
um sem sýnir áhuga Sveins og
ósérhlífni. Það var árið 1958,
Sveinn var þá vélstjóri á Ísleifi
öðrum á vetrarvertíð. Þegar leik-
félagið fór svo af stað með æfingar
var auðvitað leitað til Svenna, að
hann tæki að sér eitt hlutverkið.
Þó svo að sjómannsstarfið á vetr-
arvertíð hafi þótt ærið nóg starf
sló Svenni til. Þann tíma sem aðrir
notuðu gjarnan til hvíldar var sjó-
arinn á fullri ferð á æfingu á svið-
inu í Samkomuhúsinu. Æfingum
sem byrjuðu eftir bíó á kvöldin og
stóðu fram á nótt og jafnvel allt að
ræsi. Svo þegar kom að sýningum
þurfti einu sinni eða tvisvar að
fresta þeim um einn tíma eða tvo,
af því að Ísleifur var ekki kominn
að. En Eyjamenn – leikhúsgest-
irnir – skildu sinn mann, sættu sig
við töfina og gáfu honum gott
klapp þegar hann birtist á sviðinu.
Og Sveinn stóð ekki einn, því kon-
an hans Ólöf Waage, eða hún Ollý
okkar eins og við köllum hana,
stóð eins og klettur við hlið hans
og aðstoðaði hann á allan hátt,
m.a. með því að sætta sig við allar
fjarvistirnar vegna æfinga og
amsturs. Síðar þegar börn þeirra
uxu úr grasi gekk hún af fullum
krafti til liðs við okkur í leikfélag-
inu, bæði sem leikari og síðar sem
formaður félagsins, enda með
bakteríuna í blóðinu – Waage.
Þess má geta að dóttursonur
þeirra, Sveinn Waage, var síðar
kosinn „fyndnasti maður landsins“
– reytti af sér brandarana og suma
taktana
kannaðist maður við frá afanum
og ömmunni.
Það má skrifa mörg orð um
Svein og lífshlaup hans. Mark-
mannsins, sem þaut á milli stanga
á vellinum við Hástein, sjóarans
síkáta – og söngvarans sem greip í
hljóðnemann til að rífa upp
stemmninguna á dansleikjum og
öðrum mannamótum – skoðana-
fasta pólitíkusins sem stjórnaði
bænum okkar ásamt öðrum góðum
mönnum, sem forseti bæjarstjórn-
ar o.s.frv.
En lífið var ekki alltaf dans á
rósum á Brekkugötu 15 frekar en
hjá öðrum. Veikindi og fleira spil-
aði þar inn í. Eflaust hefur það
gefið Ollý styrkinn og kraftinn til
sigurs í hennar veikindum að hafa
eiginmanninn ávallt við hlið sér
með sína sterku arma og bjart-
sýni. Og þegar hlutverkin svo
snerust við á síðastliðnum mán-
uðum sýndi Ollý sem oftar styrk
sinn, æðruleysið og blíðuna, sem
eflaust hefur gert öðrum hið óum-
flýjanlega léttbærara.
Elsku Ollý mín, ég vil fyrir hönd
okkar félaganna í Leikfélagi Vest-
mannaeyja senda þér, fjölskyldu
þinni og öðrum ættingjum okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Megi
minningin um góðan dreng og frá-
bæran félaga vera okkur öllum
huggun harmi gegn.
Sigurgeir Scheving.
Við kveðjum í dag kæran vin,
Svein Tómasson. Það sannast einu
sinni enn að maðurinn ákvarðar en
Guð ræður.
Kæri vinur, þessar örfáu línur
eru kveðja okkar til þín:
„Einstakur“ er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðm-
lagi eða sólarlagi eða manni sem veitir
ástúð með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáðir og
dýrmætir og hverra skarð verður aldrei
fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Elsku Ólöf og ástvinir allir,
megi minningin um góðan dreng
verða ljósið okkar.
Sigurður Waage og Ingi-
björg Bergrós.
Hún rís úr sumarsænum
í silkimjúkum blænum,
með fjöll í feldi grænum,
mín fagra Heimaey.
Við lífsins fögnuð fundum,
á fyrstu bernskustundum,
er sólin hló á sundum
og sigldu himinfley.
(Ási í Bæ.)
Þetta kvæði eftir Ása í Bæ kem-
ur uppí hugann, þegar við reikum í
huganum áratugi til baka,þegar
við störðum á sjóndeildarhringinn
og biðum eftir að sjá ástkæru eyj-
una okkar rísa úr sænum, þegar
við félagarnir vorum að koma úr
löngum útilegum úr úthafinu eða
Norðursjónum.
Já, lífið er hverfult og enginn
veit sitt skapadægur og alltaf
kemur dauðinn okkur að óvörum,
þó að hann sé það eina ,sem við
getum gengið að með fullri vissu í
lífinu.
Við Sveinn vorum skipsfélagar á
Ísleifi um árabil, þó að vináttan og
kynnin hafi verið frá frumbernsku.
Sveinn var mjög góður félagi, allt-
af léttur í lund og skemmtilegur
og alltaf tilbúinn í aðgerðir til að
stytta sér og öðrum stundir og
gera gaman sem veitti ekki af í
langtíma útilegum, þegar hver
dagur var öðrum líkur og menn
urðu að stytta sér stundir með
ýmsum uppátækjum. Þá var ekki
búið að finna upp hugtakið áfalla-
hjálp, enda engin þörf á slíku í þá
daga.
Sveinn var mjög vel lesinn og
hafði yndi af bókalestri og
bókagrúski og hafði gaman af að
miðla þekkingu sinni til skipsfélag-
anna.
Það var venja, þegar lagt var af
stað til lands að koma saman í
stýrishúsinu og taka þar saman
lagið og var Sveinn þar fremstur í
flokki, enda gamall dægurlaga-
söngvari og áhugaleikari.
Sveinn var liðtækur til allra
verka og mjög samviskusamur og
góður vélstjóri. Eitt sinn er við
vorum á leið frá Þýskalandi með
saltfarm og vorum staddir á Fær-
eyja banka í vitlausu veðri og
stórsjó, var Sveinn á vakt seint um
kvöld. Hann var nýkominn upp úr
vélarrúminu, þegar honum fannst
hann þurfa að fara aftur niður í
vél. Þegar hann kom svo niður var
eldur laus, en olíurör hafði sprung-
ið og sprautaðist olían á sjóðheitt
púströrið og hefði Sveinn ekki
komið niður á réttu augnabliki,
hefði ekki þurft að spyrja að
leikslokum.
Við félagarnir vorum svo lán-
samir að hitta Svein rétt fyrir síð-
ustu jól, en þá var hann í krabba-
meinsmeðferð í Reykjavík. Við
heimsóttum hann á Rauðakross-
hótelið og áttum með honum
kvöldstund, sem aldrei gleymist
.Sveinn var þá fullur af bjartsýni
og var fullviss um að vinna sigur á
vágesti þeim er hafði tekið sér ból-
festu í honum. Við félagarnir þrír
rifjuðum upp gamlar samveru- og
gleðistundir, sem við áttum saman
á árum áður og það var hlegið og
gantast og ekki að sjá að þetta
væri í síðasta sinn, sem okkar
fundum bæri saman, þó kannski
höfum við allir vitað betur.
Við biðjum Guð að blessa minn-
ingu Sveins Tómassonar og vott-
um Ólöfu eiginkonu hans og börn-
um þeirra og öðrum ættingjum
innilegustu samúð.
Far í friði, vinur.
Kári Birgir og Jón Berg.
ÆSKILEGT er að minning-
argreinum fylgi á sérblaði
upplýsingar um hvar og hve-
nær sá, sem fjallað er um, er
fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systk-
ini, maka og börn, skólagöngu
og störf og loks hvaðan útför
hans fer fram. Ætlast er til
að þessar upplýsingar komi
aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í
greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina

 

    
 

 









 

  !
"
#  ! !
   



  

!
 "# $  
 
  "



  
 

%&''
( $ 
 
)
*+
**
 
,
 $ %
 !&'( )**+

,-
$ %*%.))! 
! !
/& **+
0%
$ %**+  
0%*%.))! 
)&!
$ %**+
! 
12
$ %**+ #(!
#(&(
! *%.))! 
' '$ 
+
' ' '$ 2
- 



 #

  
- !

+  (*!
 
3 !*)
 ( )*%.))! 
0%
 ( )**+
.
 ( )*%.))! 
 
 ( )*%.))! 
 4(!
.4*%.))! 2
-
    
 
 


 

 

 


 56
7

6

"
 ./
$ 

0
  !'-$
-.*%.))! 
8*)
.0*%.))!  9 &
)( **+
' %
&!
5+ '-$ **+ 8*%*
3 !*)0%*%.))! 
.0*

( :.
5+ '-$ **+
5.  !

5+ '-$ **+  

 
8 *)*%.))! 
' '$ 
+
' ' '$ 2
1

 
 
 6 %& 4(!0!&!
#$ 
 (*!

  #
)#  2



 3
 4'
 5/ )3 3/ 
#(& 
8 %.))! 2
"

   

 



 




 
 
 ;/6
( *& 0 
+ ( !
<==
(,-
6
 

$ " 
*
 

 0

 
&
 >)
)( *%.))! 
.
! 

- %.))!  >)
#2
.**+
)( 
5.

- *+ 8& 4(!
  %.))! 
' '$ 
+
&  '$ 2
/ 



 ?
@   A
6# 6 )!&
4(!0!&!*

(B
1+ )
!C4(,
;&. %
 
 

.(&
3 2
.(&**+ &+0(
5+ (&*%.))! 2