Réttur - 01.02.1917, Qupperneq 15

Henry Georgé
17
Samherjar H. George voru sárir yfir úrslitunum, en
orð hans þutu um salinn: »Eg óska ykkur til hamingju
með sigur þann, sem þið hafið unnið í kveld. Framtíðin
verður okkar megin. Við höfum kveikt þann eld, sem
aldrei verður slöktur. Hreyfing okkar mun sækja fram,
hversu oft sem hún verður stöðvuð í svip. Straumar
tímans, allar þrár mannshjartans og nýju kraftar menn-
ingarinnar eru i liði með okkur.« Víðasthvar skildu
menn, að George var merkisberi nýrrar orku á þjóðlífs-
sviðinu. Afturhaldsblöð þjóðanna ögruðu Ameríkumönn-
um, að kæfa þenna nýja vísir. En eitt helzta frjálslynda
blaðið í London sagði, að »þau tvö orð Henry George
væri lifandi mótniæli gegn skipulagi þjóðanna — ein-
veldis og lýðveldisríkja — þar, sem Mammon hefði æðstu
völd. Hann væri lifandi mynd þeirrar kröfu, að gera
heiminn að betri bústað fyrir mannkynið en nú væri.«
Daginn eftir kosninguna spurðu ýmsir George að því
ertandi, hvað hann ætlaði nú fyrir sér. »Eg fæ mér blek
og penna og fer að skrifa,« var svarið.
í janúar 1887 byrjaði H. George að gefa út vikublað
— »The Standard« — og sagði í inngangsgreininni, að
hann myndi »reyna að stjórna því eftir þeim grundvall-
arreglum, sem réttlátir menn höguðu lífi sínu og breytni«.
Saina ár var stofnað stórt félag til menningar fátækling-
um i New-York og lægri stéttunum. Formaður þess varð
McGlynn — en H. G. varaformaður.
H. G. fór enn tvær ferðir til Bretlands, til að halda
þar fyrirlestra. Skoðunum hans vanst þar mikið fýlgi,
einkum í Skotlandi. Var honum það fögnuður mikill, og
ennfremur að rússneska skáldið Leo Tolstoi hafði hneigst
að skoðunum hans og sagt að þær yrðu næsta höfuð-
atriðið á framfaradagskrá heimsins. Árið 1899 var H.
George í Englandi og hitti þar Charles L. Garland þing-
mann frá Ástralíu og formann landsskattsféiagsins í
Sidney. Bauð hann George að ferðast til Ástralíu, því
2