Réttur - 01.02.1919, Qupperneq 25

Ræktun og sjálfstæði.
Varla hefir varið talað meira um annað í seinni tíð, en
blessað »sjálfstæðið«. Og þá hefir jafnan verið átt við hið
lagalega sjálfstæði landsins út á við, gagnvart öðrum þjóð-
um. Við það »sjálfstæði« var stjórnmálaflokkurinn kendur,
og öfundaður af nafninu. Um það hafa allir stjórnmálaflokk-
ar barist, og þótst vilja gera landið sem allra sjálfstæðast og
óháðast stjórnarfarslega.
Nú er »blessað sjálfstæðið« fengið — á pappírnum — það
er nú gott og blessað. En þar með er ekki alt fengið.
»Sjálfstæðinu« er svo farið, sem guðsríki. Það þarf að vera
»hið innra í yður«. Og jafnörðugt verður að gera þýlynda
þjóð, eða örbyrga, sjálfstæða með lögum, sem að valdbjóða
kristilegt hugarfar.
»Auður er afl« og »ment er máttur*. Vafalaust eru þetta
sterkustu öflin, sem nú ráða í heiminum. Sú þjóð, sem
þarf að sækja auðsafl sitt, og andlegan forða til annara, verð-
ur ósjálfstæð út á við, hvað sem öllum Iögum líður. Sam-
bandslögin nýju geta orðið »kölkuð gröf« sjálfstæðis okkar,
ef eigi er hugsað hér um andlega menningu, verklegar fram-
farir, og bættan efnahag almennings.
Lögbundin undirokun þjóða er nú að verða fátíðari en
áður var. Auðvaldið og vísindaleg þekking eru þess sterk-
ari. Með auðvaldi sínu og hærri menningu leggja nú stór-
þjóðir Norðurálfu undir sig heiminn. Eigi unnu Bretar
Egyptaland með vopnum, heldur sterlings-pundum og verk-
fræðingum. Verslunarfélag, friðsaint í fyrstu, lagði grundvöll-
inn undir veldi þeirra á índlandi. Rússar og Bretar skiftu