Réttur


Réttur - 01.02.1923, Síða 60

Réttur - 01.02.1923, Síða 60
60 Rjettur. nátlúrunnar, en þó er veira, að spilla auði na'tlúrunnar sjálfr- ar, en það er gert, þegar aldrei er sáð til uppskerunnar. A'ið 1919 er allur fiskur, iískafurðir og hlunnindi talið að veia um 31 miljón kr. virði. En húast má við, að tala þessi sje að ýmsu leyti ónákvæm, því að varla tnun alt það talið á skýislum, sem rænt er úr skauti lands eða lagar. þetta má því telja lágmarkið. En við þessa upphæð má bæta ágóða af rártyrkju Iandbúnaðarins, er nemur 12 milj. kr. Nemur þá þetla alt 43 milj. kr. Öllu þessu, og þó meiru til, er rænt úr skauti íslenskrar náttúru, sem enginn maður hefir hjálpað til að framleiða tneð ræktun. Allar lands og lagarafurðir íslands verða þá rúml. 50 milj. króna virði, því að ræktaður jarðargróði er metinn 8 milj. Verðmæti nokkura hlunninda eru hjer ótalin, t. d. mór og dúnn, en það breytir litlu aðalhlutföllunum milli þess, sem mennirnir og nátturan ræktar. Það lætur nærri, að 80 menn af hverjum 100 hjer á landi lifi svipuðu lífi og Skrælingjar, á því, sem þeir hiifsa til sln með ránshendi úr auðsæld landsins og náttúrugæðum. Trúin á það, að náttúrugæði landsins sjeu ótæmandi, svík- ur menn áður langt um líður. Að halda þannig áfram að hirða ávextina, án þess að rækta þá, fer svo að lokum, að fisktegundirnar, sem mest eru veiddar í sjó, ám og vötn- um, munu þverra að mestu tða öllu leyti; ýmsar fuglateg- undir hverfa alveg úr sögunni; úthagar og skóglendi gerspill- ast, breytast í mela og flög o. s. frv, F*ó að tölvert sje gert til þess að rækta landið, og varðveila hlunnindin, eins og t d. með verndun æðarfuglsins, vegur það ekkert upp á móti h'nu, sem er rænt og ruplað. fað er ekki þjóðinni að þakka, að náttúrugæði landsins eru ekki þurausin, heldur hinu, að frjósemi og lífseigja hinnar lifandi náttúiu er svo mikil, að ekki hefir áunnist að spilla þeim til fulls, með þeim áhöld- um og tækjum, sem hingað til hafa verið uotuð. Pegar búið er að raska svo jafnvægi f náttúrunni, að ein- stakar dýrategundir eru komnar að því að deyja út, sakir of- mikillar veiði, er oft farið að gera ráðstafanir til þess að yernda þær og halda þeim við. F*á fara ræktunaráhöldin að
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Réttur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.