Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 74
202 ATHS. MARX VIÐ GOTHASTEFNUSKRÁNA [Rjettur
»Eftir því sem vinnan þróast fjelagslega og verður
uppspretta auðæfa og menningar, þróast og fátækt og
umkomuleysi meðal verkalýðsins, en auðæfi og menn-
ing meðal hinna«.
Þetta hefir verið lögmál veraldarsögunnar alt til
þessa. í staðinn fyrir alment málæði um »vinnuna« og
»þjóðfje]agið«, þyrfti því að sýna og sanna hvernig
auðvaldsþjóðfjelag nútímans hefir loks skapað þau
efnalegu skilyrði, sem gera verkamanninn hæfan til og
neyða hann til að brjóta hina þjóðfjelagslegu bölvun á
bak aftur.
En í raun og veru hefir þessari vandræðasetningu
hvað mál og efni snertir, verið hnoðað saman til þess
að letra á fána flokksins vígorð Lasalle’s um »óskiftan
afrakstur vinnunnar«. Seinna sný jeg mjer nánar að
»afrakstri vinnunnar«, »jafna rjettinum« o. s. frv., því
hugtök þessi eru endurtekin í ýmsum myndum.
2. »I' núverandi þjóðfjelagi hefir auðmannastjettin
einokun á öllum framleiðslutækjum. Hin klafabundna
afstaða verkalýðsstjettarinnar, sem af þessu leiðir, er
orsök fátæktarinnar og þrældómsins í öllum myndum«.
Setning þessi, sem tekin er upp úr lögum alþjóða-
sambandsins, er röng í þessari »endurbættu« útgáfu.
f núverandi þjóðfjelagi hafa jarðeigendur or/ auð-
menn einokun á framleiðslutækjunum. (Einokun jarð-
eigenda er meira að segja grundvöllur auðmannaeinok-
uninnar). í lögum alþjóðasambandsins er hvorug ein-
okunarstjettin nefnd í tilsvarandi málsgrein. Þar er
rætt um »einokun vinnutækjanncu, þ. e. uppsprettu
lífsnauðsynjanna. Viðbótin »uppspretta lífsnauðsynj-
anna« sannar fyllilega að lönd og lóðir eru talin með
vinnutækjunum.
Endurbótin þótti sjálfsögð, vegna þess að Lasalle
ræðst aðeins á auðmannastjettina en ekki jarðeigendur
af ástæðum, sem nú eru alment kunnar.
í Englandi er auðmaðurinn sjaldan svo mikið sem