Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 120

248
ÁRGALARNIR ÁMINNA
[Rjettur
Það er sem hann sjái fyrir í anda þá tíð, að graf-
reitir þessara píslarvotta verði helgustu staðir rúss-
nesku þjóðarinnar — eins og nú er orðið.
»Og sökum þess hrín ykkur heiðurinn á!
Sem hnígandi vöktuð upp menningar-þrá
Þungsvæfu þjóð ykkar hjá.
Sem báruð til hamingju, að hníga við svörð
Og helga með blóði jafn fordæmda jörð
Og höfuðból harðstjórnar andans,
Og hjátrúar fjandans«.
Skáldið lætur verkamann framtíðarinnar auðsýna
þessum óþektu brautryðjendum lotningu og þökk.
»Við líkreitinn þar sem þið liggið í ró,
Hann leysir af fótum sér volkaða skó,
Við torfdysin tekur hann ofan«.
Með víðsýni og skarpskygni, sem aðeins langbestu
og skörpustu menn alþjóðahreyfingar verkalýðsins
hal’a átt til að bera, horfir bóndinn frá Klettafjöllum
út yfir val heimsins, þar sem verkalýðurinn heyir
frelsisbaráttu sína, og hann grunar hvar upp mun
vaxa sá bandamaður, sem leggja muni honum lið, er
til úrslita dregur. Kúguðu nýlenduþjóðirnar, sem etja
við ofurefli það, sem stórveldin eru, — það eru banda-
menn þeir, er sagan og kjörin kjósa verkalýð iðnaðar-
landanna. Fátæku bændurnir, sem nú á tímum berjasl
fyrir frelsi sínu í Kína, Indlandi, Sýrlandi, Egipta-
landi, Marokko og víðar, — þeir eiga eftir að verða
einn höfuðþáttur í frelsishreyfingu alþýðunnar. Og
hefur nokkur íslendingur fundið þetta betur en skáld-
ið, sem orti »Transvaal«. Á níðið, sem hann ristir
Bretaveldi þá, ekki eins vel við nú:
»Mér finst minn andi espast við
Að eiga sjálfgeymt fé og blóð
Er betri málstað brestur lið —