Réttur - 01.01.1974, Síða 3

Adda
Bára
Sigfúsdóttir:
*
I
tilefni
sveitarstjórna-
kosninga
í sveitarstjórnakosningum er tekist á um
valdaaðstöðu engu síður en í alþingiskosn-
ingum, og sigrar á þeim vettvangi eru ekki
einungis mikilvægir vegna þess að þeir skapa
aðstöðu til þess að færa ýmislegt til betri
vegar fyrir alþýðu manna heldur eiga þeir
einnig að auðvelda sósíalistum að auka skiln-
ing manna á réttmæti og nauðsyn þess að
framkvæma grundvallarbreytingar á þjóð-
félagsbyggingunni.
Þó að valdaaðstaða í sveitarstjórnum gefi
engin tækifæri til þess að breyta neinu sem
nemur um hagkerfi og eignarrétt, á að vera
auðvelt að nota þessa frumeiningu stjórn-
valds til þess að efla það viðhorf, að hver og
einn eigi að hafa rétt og tækifæri til þess að
hafa áhrif í samfélaginu. Við getum innan
þess takmarkaða valdsviðs sem sveitarstjórn
hefur, komið þeirri skipan á, að hver og einn
finni, að hann getur að staðaldri átt þátt í að
móta framvindu mála í nánasta umhverfi
sínu. Takist þannig að skapa sterkar lýðræð-
isvenjur innan sveitarfélags hlýtur sú hug-
mynd að verða nærtæk hverjum þeim manni,
sem þar lifir og hrærist, að það sé líka verk-
efni allrar alþýðu að taka ákvörðun um hvað
eina sem máli skiptir í þjóðfélaginu, en þá
er komið býsna nærri einu grundvallaratriði
sósíalísks þjóðfélags. Sú spurning hlýtur þá
einnig að gerast áleitin hvers vegna ýmsir
mikilvægir þættir í samfélaginu séu undan-
þegnir almannastjórn. Hvernig má það sam-
rýmast virku lýðræði að eignarréttur skapi til-
teknum einstaklingum völd yfir atvinnu-
möguleikum manna og þar með lífsafkomu?
Snar þáttur í barátmnni um sveitarstjórnir
er baráttan við peningavaldið, sem enn er
drottnandi afl í samfélagi okkar. Þetta á
ekki síst við um þá baráttu sem fram fer í
Reykjavík þar sem peningavaldið hefur bein
og óskoruð yfirráð gegnum meirihluta Sjálf-
stæðismanna í borgarstjórn. Þessu yfirþyrm-
3