Réttur - 01.01.1974, Blaðsíða 19

og þjóðina, en með bjargfasta trú á lokasigur
hugsjónarinnar, hún á mikið erindi til sam-
tímans:
Hinn vinnandi maður tæknivædds „vel-
ferðar"-þjóðfélags kemst aldrei hjá því að
verða að heyja við sjálfan sig og umhverfið
þá erfiðu baráttu að gerast ekki feitur þjónn,
þegar hann hefur hent af sér ham hins barða
þræls. Eldheit áminning Kristins verður hon-
um dýrmæt hjálp til að sigra í þeirri innri
frelsisbaráttu.
Eins og allt hans mikla ævistarf svo mun
og síðasta ákall hans til alþýðu verða eilíf
eggjan þess, hvenær sem draumsjón sósíal-
isma og þjóðfrelsis ætti í hættu að koðna í
værð velferðar- og herstöðva-ríkis, — og af-
sláttur að bera raunhyggju í þágu málstaðar-
ins ofurliði, — að hefja fána hugsjónarinnar
að nýju með öllum þeim stórhug, ást og trú,
— af heitu hjarta og allri orku sálar, — svo
sem Kristinn E. Andrésson gerði í lifanda lífi.
BrvnjóHur
liinrna^nn
III.
Þá höldum við frá því heita hjarta til
hins heiða hugar, þar sem saman fer tryggðin
við hugsjónina og raunsætt mat á aðstæðum
hverju sinni.
Það er dýrmætt fyrir okkar sósíalistísku
hreyfingu, með tilliti til þess ástands, sem
hún nú er í, að fá þetta úrval af ágætum
ræðum og greinum Brynjólfs frá síðustu 35
árum í þessum tveim kiljum.
Fyrsta ræðan úr kosningunum 1937, ber
fyrirsögnina „Það er hœgt að útrýma fátækt-
inni”. Það hljómar sem spámannlegt fyrir-
heit, sem efnt var furðu fljótt. Einmitt þær
kosningar urðu upphaf þeirra straumhvarfa í
verklýðshreyfingunni, er gerðu verkalýðinn
að því valdi, er braut af sér hlekki örbirgð-
arinnar. Og þær kosningar voru um leið fyr-
irmynd í því að beita baráttuaðferð samfylk-
ingarinnar. Og sjálfur átti Brynjólfur uppá-
stunguna að einu djarfasta og viturlegasta
samfylkingartiltæki Kommúnistaflokksins
þá: að skora á fylgjendur flokksins að kjósa
frambjóðendur Alþýðuflokks og Framsóknar
allstaðar þar sem þeir voru í hættu að falla
fyrir Ihaldinu — og tryggja þannig vinstri
19