Réttur - 01.01.1974, Blaðsíða 38

Georgi Dimitroff
Ernst Thalmann
Wilhelm Florin
gátu nazistar tortimt miljónum kvenna, barna og
karlmanna, — meðan Morgunblaðið lofsöng menn-
ina með „hreinu hugsanirnar" eins og Kanana nú.
Saman biðu hinir hugrökku leiðtogar kommúnista
og sósíaldemókrata, Thálmann og Breitscheid, bana
i Buchenwald í ágúst 1944.
En máttur hins marxistiska boðskapar, — kyngi-
kraftur þeirrar forustu, sem ekki lætur kúgast og
megnar að móta nýja stefnu, brjóta nýjum baráttu-
aðferðum braut, — átti eftir að sýna andlega yfir-
burði sina mitt í sjálfu viti nazismans: I Leipzig
reis fanginn Georgi Dimitroff, bauð öllu veldi naz-
ismans byrginn og tendraði þann eld, er varð að
báli samfylkingar gegn fasisma um víða veröld.
Og sovétþjóðirnar fullkomnuðu það verk með
fórnum og hugrekki, er aldrei fyrnist. Fyrir þungum
höggum þeirra vígvæddu vinnandi stétta hneig að
lokum fangahöll hins nazistiska auðvalds Þýzka-
lands i rúst.
En dýr varð ósigur og uppgjöf alþýðu fyrir þýzka
auðvaldinu 1933, henni sjálfri og heimi öllum. 50
miljónir manna höfðu verið drepnir í striðinu, 35
miljónir særðar eða limlestar. I fangabúðum höfðu
8 miljónir manna verið myrtar. — Kommúnistaflokk-
ur Þýzkalands hafði sem aðrir slíkir fært sínar
miklu fórnir, tugir þúsunda af meðlimum hans voru
myrtir og meirihluti meðlimanna, sem voru 300.000
1933, hafði orðið að þola ofsóknir, fangelsanir,
fangabúðavist eða dauða.
III.
Þýzkaland nazismans hafði fallið fyrir öflum utan
frá. Þýzka alþýðan hafði ekki megnað að steypa
því — og reynslan þaðan og frá Spáni sýnir hve
óskaplegt það er að láta nokkurntíma nokkurn
fasisma eða stjórnarhætti skylda honum fá tækifæri
til að sigra.
38