Réttur - 01.01.1974, Síða 67

INNLEND ■
VÍÐSJÁ ■I— 1
KJARASAMNINGUM VERKALÝÐS-
FÉLAGANNA LOKIÐ
Kjarasamningar til tveggja ára voru undir-
ritaðir 27. febrúar Verkfall hafði þá staðið
í þrjá sólarhringa, en lengur hjá Verslunar-
mannafélagi Reykjavíkur.
Niðurstaða samninganna var í meginatrið-
um sem hér segir:
Talið er að kauphækkanir vegna niðurfell-
ingar á töxtum og tilfærslu samsvari að jafn-
aði um 5,6% hækkun hjá almennu verka-
lýðsfélögunum. Ofan á það kemur svo 8%
hækkun nú þegar og 1200 krónur, en það
samsvarar 12% hækkun að jafnaði. Hér er
því alls um nálægt 18% hækkun að ræða
hjá almennu verkalýðsfélögunum. Síðan
kemur 3% hækkun 1. nóvember í haust
og 3% hækkun 1. júlí 1975. Alls verður því
á samningstímanum um að ræða 25% hækk-
un.
Fiskvinnslan hækkar þó meira en þessu
nemur, eða um 19,4—23,2%, auk tvisvar
sinnum 3% síðar.
Þessi almenna hækkun kemur aðeins á
laun sem ekki eru yfir 34.700 kr. á mánuði
þegar samið er, en þeir sem hafa hærri laun
nú fyrir dagvinnu fá hins vegar allir sömu
krónutölu og sá sem hafði 34.700 kr. á mán-
uni. Samkvæmt nýju samningunum verða
lægstu mánaðarlaun kr. 32.000,00 á mánuði.
I samningunum tókst að fá fram kaup-
tryggingu að hluta sem hér segir:
Verkafólk fær rétt á fullu dagvinnukaupi
nú þegar í allt að 3 daga á viku, þótt það
sé ekki kallað til vinnu. Frá 1. mars 1976
verða þetta svo 4 dagar og frá 1. mars 1978
fimm dagar þ.e. öll vikan, sem verkafólk á
rétt á dagvinnulaunum, eða kauptryggingu,
þótt það sé ekki kvatt ti! vinnu af einhverjum
ástæðum.
Til þess að tryggja framgang þessarar mik-
ilvægu breytingar — sem er tvímælalaust eitt
stærsta réttindamál kjarasamninganna féllst
verkalýðshreyfingin á að berá sjálf, þ.e. með
atvinnuleysistryggingasjóði, 60 % kostnaðar
af þessari kauptryggingu, í formi endur-
greiðslna til atvinnurekenda, en síðan lækki
sú tala um 10% á ári uns hlutdeild atvinnu-
leysistryggingasjóðs hverfur alveg á árinu
1984, að tíu árum liðnum.
Þeir samningar sem undirritaðir voru 27.
febrúar voru rammasamningar og hafa samn-
ingar aldrei verið gerðir á svo víðtækum
grundvelli fyrr. Þau kjaraatriði sem hér hefur
verið lýst á undan eiga við um alla aðila
innan Alþýðusambandsins nema Hið ísl.
prentarafélag, sem ákvað að taka sig út úr
samflotinu á síðustu stundu. En auk þeirra
atriða sem áður var lýst var svo samið um
allskonar sérkröfur einstakra félaga eða hópa
innan félaga. Helsti tæknilegi munurinn á
þessum samningum nú og samningunum
1971 er sá, að þá var aðeins samið um
rammann í byrjun en síðan stóð yfir þref um
sérkröfur í marga mánuði. Nú er fullsamið
um aðalsamning og sérsamninga.
Eðvarð Sigurðsson var formaður samninga-
nefndar Alþýðusambands Islands. I viðtali
við Þjóðviljann eftir samningana sagði
Eðvarð að hið athyglisverðasta við þessa
67