Réttur - 01.01.1974, Blaðsíða 33

Bruno Leuschner (t.v.) og Heinrich Rau (t.h.).
Þá var það „hitt Þýzkalandið," sem bjargaði
heiðri þýzku þjóðarinnar: Það Þýzkaland samtíðar-
innar, sem allstaðar háði við ófreskjuna sinn ó-
jafna leik, — það Þýzkaland arfleifðarinnar, af-
skræmdrar og misnotaðrar, sem leið undir fargi
smánarinnar, sem styndu andar skáldanna i Weim-
ar undir nálægð Buchenwald.**
Þeir, sem unnu þessu Þýzkalandi, — Þýzkalandi
** Fangabúðirnar alræmdu í Buchenwald eru I
næsta négrenni Weimar, en þann garð gerðu
Goethe og Schiller frægan um aldamótin 1800.
Marx og Goethes, Engels og Schillers, Þýzkalandi
frelsisbaráttu verkalýðsins gegn áþján auðdrottna
og junkara, — þeir hugsuðu þá til þeirra manna,
er hófu nú baráttuna á ný í rústum hrundra viga,
börðust hver með sinu móti gegn fordæðu fas-
ismans: I fangelsum fasismans skapast samhjálp
hinna varnarlausu fanga. Það voru þýzku komm-
únistarnir, sósíaldemókratarnir og aðrir lýðræðis-
sinnar, sem fyrstir allra urðu fyrir barðinu á naz-
ismanum. Og svo hafa mér sagt tékkneskir fangar,
að þegar hundruð þúsunda útlendra fanga voru
þarna síðar I hundruðum „búða", þá voru það ein-
mitt þýzku kommúnistarnir sem oftast höfðu traust
33