Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1945, Qupperneq 49

95—100 l’öðmum og' hitti strax á mokafla,
lireinan þorsk. Setti ég niður dufl á 95 föðmum,
en rétt fyrir utan það voru 150 faðmar. All-
miklar tafir urðu að því, að netin báðum megin
reyndust fúin. Höfðum við farið til veiða, að
loknum sildveiðum þetta ár, á Nýfundnalands •
bankana mánuðina september og október. Botn
var þar víðast góður og netin sýndust lítið slit-
in, en voru orðin fúin. Við urðum því að siá
undir nýjum netum og eftir það fengum við á-
gætis afla, 6—7 poka eftir 30 mínútur. Klukkan
mun hafa verið 12 á hádegi þegar byrjar var,
en um miðnætti var komið austan hvassviðri,
var þá hætt með mikinn fisk á þilfari. Héldum
við olckur svo við duflið á meðan gert var að,
en töpuðum því nokkru síðar. Nokkru eftir að
aðgerð var lokið, var haldið upp í eina klukku-
stund og síðan austur að vesturkanti ísafjarð-
ardjúps og haldið sér við Djúpið. Um kvöldið
var haldið út aftur, var þá nokkuð lygnara, og
byrjað að toga á líkum slóðum og daginn áður.
Fengum við um nóttina tvo til þrjá dágóða
drætti, en megnið var ufsi, annars rifrildi og
festur hvað eftir annað. Um morguninn, nokkru
cftir birtingu, var haldið austur yfir Djúpið og
ætlaði ég að reyna í austurhalla þess þegar
lokið væri viðgerðum netanna.
Þegar komið var austur á kantinn mættum
við þar Skallagrími; skipstjóri á honum var
Guðmundur Jónsson frá Reykjum. Töluðum við
saman, og sagðist hann hvergi hafa fengið fisk,
en ég sagði honum frá afla þeim,sem við höfð-
um fengið þar úti. Ákváðum við að halda þang-
að út aftur og var svo snúið við og byrjað á
nýjan leik. Var þá komið bezta veður og hélzl
í næstu 4—5 daga, og bætti það mjög aðstæður
allar. Aldrei áður hafði ég þá komizt í annað
eins netarifrildi og festur, og aldrei í annað eins
mok af fiski, þegar vel gekk, tvo til þrjá drætti
rifrildi og festur, næstu tvo til þrjá máske 7—8
pokar eftir 20—30 mínútur. Komum við svo
þarna niður á kantinum sínu duflinu hvor, og
fór þá heldur að minnka rifrildi, en var þó alltaf
mjög mikið. Afli virtist beztur á 115—120 föðm-
um, oft hreinn þorskur. Ekki var asfiski nema á
þessu dýpi. Vöruðum við okkur ekki á hve
kanturinn sveigði mikið til norðurs; héldum
fyrst að hann mundi vera A.N.A., en hann
reyndist liggja mikið meira til norðurs. Hefði
þá komið sér vel að hafa dýptarmæli. Héldum
við, svo áfram veiðum þar til við vorum alveg
orðnir í vandræðum með lifur og salt næstum
því búið. Fórum við þá til Dýrafjarðar og lét-
um í land 40—50 tunnur af lifur og tókum
dálítið salt. Var svo haldið út aftur og byrjað
á líkum stað. Nokkru síðar fór Skallagrímur
heim, hann losaði ekki lifur fyrir vestan. Afli
var líkur, þó meiri ufsi. Eftir þrjá daga var
VlKINGUR
haldið heim, var þá saltið búið og lifrarföt öll
full, enda var túrinn orðinn alllangur. Fáliðaðir
vorum við frekar þennan túr, tuttugu og þrír á,
en einvalalið. Höfðum við eitthvað yfir 200 föt
lifrar og þótti þetta mjög mikill afli á þessum
tíma árs. Meira en helmingur aflans reyndist
þorskur. Þegar við höfðum verið þarna í tvo til
þrjá daga kom botnvörpungurinn Baldur, skip-
stjóri Þorgrímur Sigurðsson, og var það fyrsti
túr Baldurs. Hann var á ísfiskveiðum og fylki
sig á mjög skömmum tíma. Snorri Sturluson,
skipstjóri Sigurður Guðbrandsson, kom sömu-
leiðis og var á heimleið, hafði verið á Horn-
banka allan túrinn, en fiskaði þarna úti í einn
dag.
Ekki hef ég heyrt, hver hefir gefið þessu
fiskimiði nafn, en þennan vetur komst það á og
hefir gengið undir Halanafninu síðan. Eins og
sagt var í byrjun þessarar greinar, er Halinn
tvímælalaust bezta togveiðimið, sem enn hefir
fundizt, hvort sem um innlend eða erlend fiski-
mið er að ræða.
í Sjómannablaðinu Víkingur II. árg. 1940 í
grein, sem Guðm. Jónsson skipstjóri, Reykjum
skrifar og lýsir Halanum, stendur:
„Guðmundur Guðmundsson, nú bóndi á Mó-
um í Kjalarnesi, sem stýrði Þórólfi, varð til þess
að reyna á Halanum fyrstur þennan vetur“. Og
í bókinni „Um láð og lög“ eftir dr. Bjarna Sæ-
mundsson stendur á bls. 274: „íslenzkir fiski-
menn liöfðu að vísu komið fýrr á þetta svæði
og fiskað þar, en með litlum árangri, þangað
til haustið 1921, er Kveldúlísskipin, fyrst Þór-
ólfur einn og svo Skallagrímur bvrjuðu að fiska
þar“.
Sífellt tap.
Það er sífellt tap á verzluninni, hvern einasta dag.
Hvernig fær verzlunin þá staðizt?
Það gera sunnudagarnir, því að þá er lokað.
Lof sé guöi.
Drukkinn maður gekk eftir götunni. Annan fótinn
hafði hann á gangstéttinni, en hinn í göturennunni.
Lögregluþjónn, sem sá þetta, gekk til mannsins, greip
í öxl hans og sagði;
„Komdu upp úr rennunni, þú ert hlindfullur."
„Guð sé lof“, sagði drukkni maðurinn, „ég hélt að ég
væri draghaltur."
Ef þú segir að hvítt sé svart, þá er það bölvaður
þvættingur. Enn ef þú segir: Hvítt ER svart, beljar
eins og naut og lemur báðum hnefunum í borðið, þá er
það mælska, þá ertu stjórnmálamaður.
319