Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1945, Síða 60

Landsýn.
af ekki að hætta sér til sjóferða. Eins og oftar,
einn góðan veðurdag, komu lóðsar snemma um
borð, en sama og vant var úrráðið, og lóðsar
sneru heim aftur. Ugglaus um, að ekki yrði af
ferðinni þann dag, geng ég upp fyrir stað mér
til skemmtunar, en skipherra vissi í hverjum
húsum (tveimur) ég var vanur að staðnæmast
þá ég í landi var. Um miðdagsleytið geng ég í
annað þeirra, gestgjafahús við ströndina, móts
við hvert skipið lá, og var þar á millum ei nema
fáein fet.'Ég geng þar inn án þess að sjá mig
um og drekk þar einn kaffibolla. f því þessu er
lokið verður mér litið út um gluggann — burtu
var þá Prestur og skútan, en slíkt skip var ekki
á allri höfninni að sjá. Bilt varð mér við og til
fótanna tók ég, hleyp niður að strönd og fala
bát til að elta brikkina. Til allrar lukku var hæg-
ur vindur; samt gekk mér tregt að fá fólk og
far. Mitt í þessu kemur til lands mikill byrð-
ingur, svokallaður síldar- og fragtbátur, fullur
af svenskum, hvítklæddum búrum, og svínfullir
voru þeir. Einn hinn forgangsmesti ætlar að ná
fyrstur landi, tekur undir sig stórt stökk, en í
staðinn fyrir að lenda á strætinu, dettur hann
á höfuðið í hyldjúpan, kolgrænan sjóinn. Lags-
menn hans kraka í hann með árum og stjökum,
svo að þeir með skömm kræktu hann upp. Ég
varð hálfhræddur og hugsaði manninn dauðan,
en í því stendur félagi upp, hristir sig og kveð-
ur hástöfum: „Hvár i hundradatusende Skock
Djeflar gik dette til?“*) Ég gat ei varið mig
hláturs mitt í raunum mínum — og nær því í
þessu vetfangi fékk ég menn og bát til að elta
Prest minn og hans (svokallaða) prédikunarstól.
Hann var nær því kominn úr skerjagarðinum,
en að það ekki var skeð, orsakaðist af vindleysu.
Ég læddist um borð eins og gaskónarinn hjá
Vessel**), borgaði ferjumönnum mínum ómak-
ið (með öllum þeim skildingum ég á mér hafði)
og þakkaði Prest um kvöldið með allri hógværð
forhans store Opmærksomhed (kurteisi).
Oft hefi ég eftirþeinkt mínu líklega hjálpar-
lausa ástandi, hefði ég peinga-, passa — og alls-
laus orðið strandaglópur hjá sænskum í Mar-
strand. Kannske ég hefði fengið nóg ævintýri að
færa í bóksögu, en hamingjunni sé lof að mig nú
vantar efnið í hana. Úr þessu gekk sigling okk-
ar stórslysalaust, nema hvað vetrarfrost og
snjóar gjörðu hana seinfæra, til Helsingjaeyrar
og þaðan til Kaupmannahafnar, hvert vér loks-
ins komumst seinast í nóvember, að liðinni frá
reisunnar byrjan tólf og hálfri viku eður nær
því f jórðung árs.
*) „Hvemig í allra ára og andskota nafni atvikaðist
þetta?“
**) Vessel, danskt skáid, er orti skopkvæði um sjó-
ferð manns frá Gaskónahéraði (Gascogne) í Frakklandiv
330
VÍKINGUR