Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1987, Blaðsíða 135

... var komin nótt
mánuö var 860 krónur sem
þóttu alveg geipileg laun í þá
daga. En ástæðan fyrir því aö
sildarvertiðin stóö ekki yfir
nema í mánuð var sú aö ekki
var tekið viö síld til söltunar
fyrr en seint um sumariö,
þegar hún var oröin vel feit,
og Síldarverksmiöjur rikisins
stoppuöu bara þegar þær
höföu fengið þá síld sem þær
vildu. Svona var þetta nú í þá
daga.“
— Hvað tók svo við hjá
þér aö loknu þessu síldar-
ævintýri?
„Um haustið vorum viö
einhverjar vikur í saltflutning-
um i Breiöafiröi og ég var sem
kokkur um borö. Hann hefur
áreiðanlega ekki verið uppá
marga fiska maturinn um
borö þá. Ég man nú ekki
lengur hvort einhver kvartaöi
en þaö hlýtur bara aö hafa
verið. Aö þessum flutningum
loknum var þátnum lagt eins
og gerðist svo oft á haustin
meö svona báta.“
Togaragangan hefst
„Strax á næstu vertíð hófst
svo togaraganga min, sem
stóð í meira en 30 ár. Ég var
orðinn 17 ára gamall og fékk
pláss á togaranum Sviöa frá
Hafnarfirði og á honum var ég
í átta ár. Á þeim árum aflaði
ég mér skipstjórnarréttinda
og var oröinn 2. stýrimaður
um borö þegar ég hætti. Þá
var síðari heimsstyrjöldin
hafin og menn vildu almennt
ekki sigla. Síösumars þetta
ár var svo komið að greiða
þurfti oröið aukagreiöslur til
að fá menn úr landi til aö
sigla meö aflann. Skipstjór-
inn sigldi eiginlega aldrei en
1. stýrimaður og ég sem 2.
stýrimaður sigldum flesta
túrana. En svo var ákveöiö aö
viö í áhöfninni skyldum taka á
okkur þær aukagreiöslur sem
greiða þurfti fyrir menn úr
landi til að sigla. Ég féllst ekki
á aö taka þátt i útgerðar-
kostnaöi meö þessum hætti
og sagði nei. Útgeröarmaöur-
inn kvikaði ekki og ég sagðist
þá þara hætta, hvaö ég og
gerði, enda alltaf þrár veriö.
Ég gekk i land en togarinn
sigldi og fórst meö allri áhöfn.
Félagi minn um borð fékk
heiftarlegt þursabit daginn
sem lagt var af staö og varö
að hætta viö aö fara. Viö vor-
um vist ekki feigir eins og
sagt er. „Áriö 1940 i mai
giftist ég Ingibjörgu Guö-
mundsdóttur ættaöri úr Dýra-
firöi og eignuðumst viö 5
syni. Einn þeirra lést um tvi-
tugsaldur. Það reyndi mikiö á
eiginkonur þeirra manna sem
sigldu stríösárin og verður
vist aldrei lýst svo fullnægj-
andi sé. En konan min fékk
aö reyna þaö frá upphafi
striösins".
— Þú hefur semsagt ekki
farið alfarinn í land þegar þú
fórst af Sviða?
„Nei, ööru nær. Ég fór strax
á annan togara og sigldi allt
striðið, lengst á togaranum
Geir frá Reykjavik, eöa allt
Þessi mynd er tekin á
síld áriö 1940, eftir aö
áhöfnin varð að láta í
minni pokann eftir
þrettán stunda baráttu
viö að ná inn geysistóru
kasti.
Togarinn Sviöi fórst
meö manni og mus í
siglingu á stríðsárun-
um. Áður en hann lagði
af stað i þá siglingu
gekk Ingólfur í land,
vegna deilu við útgerð-
armanninn.
VÍKINGUR 135