Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1987, Qupperneq 240

Tónlist
Hcr oé nú ts*|5lWf
Andrea
Jónsdóttir
Plötuumslögin eru
ágæt útlits, en þó er til
vansa aö á hvorugu eru
upplýsingar um hljóö-
færaleikara eöa útsetj-
ara. Ernst Backman
geröi þaö fyrir Steina,
en Sveinbjörn Gunnars-
son fyrir Skífuna.
240 VÍKINGUR
Júró í tvennu lagi
Þá höfum viö söngva-
keppnina okkar Evrovissjón
’87 á plasti, og þaö ekki i einu
lagi, heldur tvennu. Skifan
gefur út sex lög á annarri
breiðskifunni og Steinar fjög-
ur á hinni, sem auk þess hef-
ur aö geyma átta lög, önnur
fimm innlend og þrjú erlend.
Augljóst hagræöi fyrir áhuga-
fólk, ekki sist fjárhagslegt
væri aö fá þessi keppnislög á
einni breiöskífu. Slikt er lik-
lega óframkvæmanlegt nema
Rikisútvarpið taki sig til og
geri útgáfu þessara laga
árlegan viöburð. Upp úr því
hlýtur einhvern aur mega
hafa — varla eru plötufyrir-
tækin að þessu fyrir „ánægj-
una“ eina saman. Og i sam-
bandi viö aö Rúv. færi út i
hljómplötuútgáfu — Létt-
sveitin hefur leikið inn á þó
nokkra metra af segulbandi
sem einungis eru til staðar
innan veggja stofnunarinnar
en fullt af fólki vildi geta spil-
aö heima hjá sér. Ég er til
dæmis viss um aö margir
fleiri en undirrituð myndu
kaupa heila breiöskifu bara til
að eiga Björk og Kötu rokk-
andi, hvaö nú svo sem annað
fylgdi með á skeppnunni. En
hættum að hugarfóstra plötur
og litum á þær sem við höfum
ihöndunum.
Söngvakeppni
sjónvarpsstööva
heitir Skifuplatan og státar af
hérlendu sigurlagi sem leynir
vel á sér, hvernig sem það
kemst til skila i útlöndum
(enda þótt þetta sé skrifað
seinna en á siðustu stundu
er þaö ekki nógu seint, og
úrslit verði kunn áður en
blaðið kemst í hendur les-
enda). Auk Hægs og hljóðs
Valgeirs, sem Halla Margrét
syngur alveg ágætlega og á
viðeigandi hátt, er á plötunni
Lífsdansinn Geirmundar, sem
öörum finnst skemmtilegri en
mér; Ég leyni minni ást og
Min þrá eftir Jóhann G. —
ágætis popplög sem Björgvin
syngur vel, en mikið bölvað
bull eru textarnir; þá streðar
Jóhann Helgason i Bliðu og
stríðu, og er ég sammála
merkismanni sem ég hitti að
máli að höfundurinn hefði
ekki átt aö syngja þetta bara
ágæta lag sjálfur. Loks er þaö
svo Sumarástin sem Jó-
hanna Linnet syngur, reyndar
ekki á þann hátt sem fellur að
minum smekk, en lagið er
ekki vitlaust og vex eins og
rúllandi snjóbolti i góöum og
léttum byggingarsnjó.
Lífið er lag
kalla Steinar sina plötu eftir
laginu sem þeir veðjuðu á til
vinnings. Ekki reyndist nóg lif
í laginu til þess — kannski
fleirum en undirritaðri fundist
viðlagið hálfandvana og kæfa
hina góðu byrjun og það sem
gæti verið grunntónn lagsins.
Þetta viðlag finnst mér vera
álika smjaðurslegt og stílað
til vinnings eins og orðið
Júróvision í texta Magnúsar í
fyrra. Lagið er að sönnu Ijóm-
andi vel spilað en mér finnst
sannfæringuna vanta i söng-
inn og meiri gleði. Norðurljós
Eyjólf Kristjánssonar eru dá-
litið Gunnars-Þóröarsonar-
leg sem er ekki slæmt. Aldrei
ég gleymi er öfugnefni á lagi
Axels Einarssonar, en þó þaö
eina rétta í textanum sem er
afleitur eins og aðrir textar
Jóhanns G. í þessari keppni.
Það er mikill munur á hæfi-
leikum Jóhanns sem texta-
smiðs og laga-, gerist vart
meiri. Hins vegar getur rithöf-
undurinn Ólafur Haukur Sim-
onarson státað af jafnvægi í
þessum efnum. Bæði lag
hans og texti, Sofðu vært, er
reglulega falleg smið
—jafnvel sú fallegasta i
þessari keppni að minu mati.
Hins vegar finnst mér aö
Diddú hefði átt að pússa lær-
dóminn utan af Spilverks-
röddinni við þetta tækifæri.
Þá setjum við amen, en
með semikommu (hálf-
punkti), aftan við Júróvis-
sjónið og rétt kikjum á „hin“
lögin. Eins og oftast áður fer
Bubbi með sigur af hólmi I is-
lensku deildinni að Júróinu
meötöldu með Skyttunni og
Vopnum og verjum með Var-
nöglunum. I seinna laginu
heyrum við lika einn og aftur
hvað Ragga Gisla er gott
bakraddaband. Vormenn ís-
lands eru næstum eins boru-
brattir og Jón Baldvin með
Átján rauðar rósir, enda var
ég farin að halda, að Jón
heföi stjórnað upptökunni, og
auk þess dást aö þessu stór-
kostlega kosningaplotti
hans. Þá frétti ég að Kobbi
Magg hefði stjórnað þessu
skemmtilega uppátæki, en
ekki fylgdi sögunni að það
hefði sérstaklega verið gert
fyrir Alþýðuflokkinn eða Jón.
Sá hefur bara verið samur við
sig og kunnað að grípa gæs-
ina.
Mezzoforte er þarna með
No limit sem er allsmart, en
Þyrnirós Greifanna, sem
plumar sig ágætlega i byrjun,
verður langdregnari en aldar-
svefn eftir margupptuggið
viölagiö —sem er i þessum
misheppnaða og örvænting-
arfulla Júró-stíl. Svo oft má
gott viðlag syngja að vont
þyki — og á þeim varnaðar-
orðum Ijúkum vér aftur is-
lensku deildinni.