Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1987, Blaðsíða 234

Stefán Sturla
leikari
234 VÍKINGUR
Ásjó
Strákar, fariö þiö i vestin, og geriö ykkur klára
í bátana. Þannig var þaö. Hvaö skeöi? Hvaö fór
úrskeiöis? Kári situr og hugsar. Hann haföi gert
sér grein fyrir aöstæöum og var allan tímann
sallarólegur. Hvers vegna haföi þetta komiö
fyrir?
— Eiginlega ákvaö ég aldrei aö veröa sjó-
maöur, þaö kom bara af sjálfu sér. Fyrst á sjö
tonna trillu á skaki yfir sumariö. Ég var svo sjó-
veikur fyrstu túrana aö mest langaöi mig aö
stökkva í sjóinn og synda íland. En ég þraukaöi.
Aflinn var ekki mikill eftir fyrsta túrinn, en fiskum
var landaö. En ég sjóaöist, og þeim fjölgaöi fisk-
unum sem var landaö. En þaö er ekki sama
hvernig maöur hagar sér um borö. Ein reglan er
sú aö ef maöur lendir í fiski þá má alls ekki láta
félagana vita. Þess vegna mátti aldrei gera aö
fiskinum jafnóöum því þá var víst aö hinir trillu-
karlarnir sem voru á skaki í næsta nágrenni
komu þegar þeir sáu fuglageriö íkringum okkur.
Því var ekki gert aö fyrr en um leiö og maöur
kippti. Já blekkingin er allstaöar. Ég man túrinn
sem ég fór á Sækarli SF. Geir frændi hringdi í
mig og baö mig aö fara einn túr fyrir sig. Hann
langaöi aö vera hjá konunni þegar hún fæddi
fyrsta erfingjann. Auövitaö fór ég fyrir hann.
Seinna var mér boöiö í skírnaveislu. Strákurinn
var látinn heita í höfuöiö á mér. Geir sagöi aö
nafninu mínu fylgdi gæfa.
Ætli hann breyti ekki nafni drengsins núna?
Geir var stýrimaöur, ég fór þar af leiöandi sem
stýrimaöur þennan túr. Trossurnar voru vestur í
Bugt. Ég stóö vaktina þegar þangaö kom. Viö
vorum einir á þessu svæöi. Nokkrir bátar höföu
átt net viö Höföann en þar var ekkert aö fá og
þannig var hljóöiö allsstaöar. Margir drógu uppí
til aö leita nýrra miöa. í Bugtinni lóöaöi. Þaö virt-
ist vera fiskur um allt. Ég ræsti kallinn. Hann
skipaöi öllum á dekk. Eftir stutta stund vorum viö
byrjaöir aö draga. Þetta var mok. í fyrstu tross-
uni voru um 10 tonn. Kallinn barmaöi sér í stöö-
ina til aö fá ekki allan flotann yfir sig.
— Helvíti, þaö er ekkert aö fá, tveir þrír djöflar
i net — yfir.
Þaö iskraöi og brakaöi í stööinni, og svo:
— Já, þetta helvíti borgar sig ekki. Þaö er nær
aö fara í land og leggjast á kerlinguna en aö
standa í þessum djöfuls andskota. Þetta var
Palli, hann er hvers manns hugljúfi og skiptir
aldrei skapi nema þegar illa gengur á sjó eöa á
fótboltavellinum. Þá dansar hann stríösdans.
Þaö er sagt aö einu sinni hafi hann hætt aö
draga í miöri trossu til aö keyra nær landi og ná
beinni útsendingu frá landsleik ífótbolta.
Þegar viö vorum aö byrja aö draga næst síö-
ustu trossuna lætur kallinn vita i stööina aö þaö
sé slæöingur af fiski í Bugtinni. Þaö var eins og
viö manninn mælt, eftir þrjú korter fóru fyrstu
bátarnir aö birtast. Þegar viö vorum búnir aö
draga síöustu trossuna ætluöum viö aldrei aö
geta komiö henni niöur. Geir sagöi mér svo
seinna aö í næsta túr á eftir heföu þeir ekki
fundiö þrjár trossur og magar illa leiknar, skoriö
á teinana og ekki gengiö frá þeim og þar fram
eftir götunum.
Þó sjómenn hafi ákveönar siöareglur í um-