Náttúrufræðingurinn - 1938, Qupperneq 33

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 77
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiwmiiimiiiiimi
Þrátt fyrir allar þær tegundir, sem nú hefir verið getið, setja
þó engar tegundir eins greinilega svip sinn á álfuna eins og ann-
ar flokkur dýra, sem sé hófdýrin. Þar skal fyrst frægan telja
nashyrninginn, sem flestir kannast við af afspurn, hann er nú
hvergi til nema í Afríku og á Indlandi, en að baki sér á hann
merkilega sögu. Elztu leifar hafa fundist í lögum frá elztu tím-
um Nýju aldarinnar í Ameríku og Evrópu, þar hefir ættin lík-
lega orðið til, á öðrum staðnum, en dreifst þaðan frá Evrópu,
suður á bóginn til Indlands og Afríku. I Evrópu lifðu nashyrn-
ingar með loðinn feld alla leið fram á Ístíma, en nú eru þeir
Jöngu horfnir þaðan, og úr Ameríku. Allir þeir nashyrningar,
sem eiga heima í Afríku, hafa tvö horn á nefi. Af öðrum hóf-
dýrum vil ég nefna afríska asnann, sem er talinn ættfaðir tamda
asnans, en hann er einungis til á einum stað í Afríku, í Sómali-
landinu. Skyld asnanum og hestunum eru zebradýrin, þau eru
mjög algeng um alla sunnan- og austanverða álfuna, allstaðar
á steppum og í fjalllendi, það eru til af þeim fjölda margar teg-
undir, en hver tegund nær oft og einatt aðeins yfir takmarkað
svæði. Merkilegt dýr var kvaggan, sem hefir lifað fram undir
okkar daga, en er nú útdauð. Hún var að því leyti frábrugðin
zebradýrunum, að hún var ekki röndótt um allan líkamann,
heldur aðeins á höfði, hálsi og framhluta bolsins.
13. mynd. Nílhestur (Hippopotamus amphibius) í vatni með unga á hálsinum.
Nílhestar eru 4—4(4 metri á lengd.