Náttúrufræðingurinn - 1938, Qupperneq 43

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 87
imiiiiaiiiiimmiiimmiiiiiiimmimmimiimiiiiiiimiiimiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiimimimiiii
myndazt birnir, nílhestar, úlfaldar, geitur, nautpeningur, sauðfé,
fílar og margar fleiri ættkvíslir.
Sterkar líkur mæla með því, að miklar sveitir af dýrum hafi
komið inn á svæðið að norðan, frá Evrópu og Norður-Asíu, enda
voru þá Himalajafjöllin ekki það, sem þau eru nú. Það má geta
ýmsu til um það, hvað það hafi verið, sem rak hjarðir af dýrum,
ýmissa tegunda, suður á bóginn, ef til vill hefir það verið kuldinn
nyrðra, ekki sízt, þegar fór að draga að ísöldinni. Seinna hafa
Himalajafjöllin færzt mjög í aukana um hæð og brettu; nú rísa
þau eins og himinhár varnargarður til norðurs frá svæðinu, og
stemma stigu fyrir frekari þjóðflutningum að norðan, að minnsta
kosti er gatan ekki líkt því eins greið, og áður hefir verið. Miklir
flokkar hafa svo stefnt göngu sinni til vesturs frá Indlandi, ef til
vill á flótta fyrir loftslagsbreytingum, alla leið til Afríku. Afríka
hefir orðið höfn hinna „dauðu skipa“, enda var þá miklu betra
samband, miklu breiðara eyði á milli Afríku og Asíu en nú er.
Mörg þeirra dýra, sem á þessum tímum komu að norðan inn á Ind-
verska svæðið, hafa einnig haldið lengra suður á bóginn, því þá
hefir afstaða láðs og lagar í Indverska hafinu og Kyrra hafinu ver-
ið öldungis önnur en nú. Þá hefir verið landbrú frá Malakka-skag-
anum til Súmátra, en þaðan aftur til Celebes og Java. Á hinn bóg-
inn hefir líklega ekkert landsamband verið þá á milli Kyrrahafs-
eyjanna og Ástralíu, því þá hlyti mikið af þeim tegundum, sem nú
einkenna Indverska svæðið, að hafa komizt alla leið til Nýja Hol-
lands, alveg eins og þær komust til Afríku. Líklegt er þó, að ýms
minni háttar spendýr, eins og til dæmis mýsnar, sem komizt hafa
til Ástralíu, hafi einhvern veginn sníkt sér far yfir sundin, sem þá
skildu eyjarnar í Kyrrahafinu; þau hafa þá að öllum líkindum ver-
ið mjórri en nú er.
c. Noröursvæðið (Holarctica).
Hér skal nú láta staðar numið með Indverska svæðið. Þá er
loks eftir að minnast dálítið á norðursvæðið, eins og eg hefi kall-
að það. Það nær yfir mestalla Norður-Ameríku, norðurheimskauta-
löndin, alla Evrópu, alla Asíu nema Indverska svæðið, og loks þann
hluta Afríku, sem er fyrir norðan Sahara. Mestur hluti þessa mikla
landflæmis er í tempraða beltinu. í syðstu löndunum er heittempr-
að loftslag, þau ná nærri því inn í hitabeltið.í miklum hluta svæð-
isins er ioftslagið kaldtemprað, og nyrzt er heimskautaloftslag.
Þá er landslagið ekki síður breytilegt en loftslagið. Það skiptast á