Andvari - 01.01.1944, Blaðsíða 86

82
Stéingrimur Stcinþórsson
ANDVARI
visleg hætta getur stafað af þessum mikla hrossafjölda. Sú er
þó mest, að i hörðum velrum getur það valdið fóðurskorti og
fjárfelli í heilum héruðum. Það er því tvímælalaust brýn nauð-
syn að fækka hrossum stórlega. Ef það verður ekki gert hin
allra næstu árin, hiýtur stórkostlegt tjón af að verða fyrir heil
byggðarlög og landljúnaðinn allan.
Náttúruskilyrði eru svo breytileg hér á landi, að nauðsyn-
Iegt er að haga framleiðslu eftir þvi. — Þetta er og gert að
nokkuru leyli, en þó ekki eins og ]ryrfti að vera.
Ýmis byggðarlög eru sérstaklega vel fallin til nautgripa-
ræktar, þar sem eru hreiðar, víðáttumiklar sveitir með sam-
felldu graslendi — mýrum og harðvelli — en hins vegar litlu
eða engu kvistlendi. í þessum héruðum flestum hafa nú verið
reist mjólkurbií, sem taka mjólk hænda til meðferðar og af-
greiða hana síðan, nokkuð sem sölumjölk, en vinna smjör, skyr
og osta úr afganginum. í þessum héruðum ber að draga sauð-
fjárrækt saman lil mikilla muna, og i sumum sveitum hverfa
algerlega frá henni, nema þá til heimilisnota. Svo er þetta um
Suðurlandsundirlendið, Borgarfjörð, Eyjafjörð og Skagafjörð.
Þó skal þess getið, að i öllum þessum héruðum eru byggðar-
lög, sem verða að hafa sauðfjárrækt sem aðalframleiðslugrein
enn um sinn.
Aðrir landshlutar verða að miklu eða öllu leyti að stunda
sauðfjárrækt. Svo er það um Norðausturland, mikinn hluta af
Vestfjörðum, meginhluta Húnavatnssýslu o. fl. í þessum bygg<5'
arlögum er sauðfé vænst og kjötið bezt og verðmætasl. Það er
því sjálfsagt og rétlmætt, að þessi héruð hafi forgangsrétt til
sauðfjárræktar og kjötframleiðslu.
Þá mun og full þörf, að ræktun jarðepla sé. skipulögð betur
en nii er gert. Ræður það hvort tveggja mestu, að þau sé ræktuð
sein næst aðalnevzlustöðum og þar sem skilyrði eru að öðru
leyti hagkvæmust. Er misbrestur á þessu hvoru tveggja, sem
hægt ætti að vera að lagfæra. Margt fleira mætti nefna, er sýndi
það, að full þörf er samræmingar og lagfæringar á franileiðslu-
málum landbúnaðarins, svo að framleiðslan sé i sem beztu sam-