Andvari - 01.01.1877, Qupperneq 118

114
Um æðaivarp.
Eg hefi heyrt aö Sigmnndur sá, sem hír afe framan
er nefndur, hafi náfe fuglinum áfeur hann haffei orpife, ílutt
hann á valnife, en stýft af öferum vængnum og hindrafe
hann þannig frá, afe komast burtu á ílugi, — því fugl,
þannig mefe farinn, steypist á hlifeina, þá hann reynir afe
lypta sfer — neyddist svo fuglinn til afe verpa í hdlmanum,
sem honum var ællafe. Líklega hefir Sigmundur þannig
fiutt blikann mefe, en hvernig hann befir handsamafe fuglinn
veit eg eigi — Sagnir eru nm, afe hann hafi haft sbrlegt
lag á afe ná fuglum afeeins niefe höndunum, þannig er
sagt, afe hann hafi getafe tekiö arnir og hrafna og fieiri
fugla, en hvafe sem um þetta er, er hitt þá víst, afe hann
náfei fjölda af ránfuglum. A seinni árum hafa menn helzt
reynt, afe Stínga hnaus upp mefe æfearhreiferinu á, og þarf
afe velja hðr til gæfa æfeur, láta sífean hnaus þenna mefe
öllu saman í hrip, og fá þannig svo sem tvær æfeur í
sama hripife, flytja þær svo þannig innilokafear á hinn
nýja stafe. þessi afeferfe er mjög hætt vife afe misheppnist,
því fuglinum hættir til afe áráast, og hreyfa sig allt of
mjög, og viö þafe kemst hreiferið í óreglu, svo þá fuglinn
losnar, þegar opnafe er, og yfirgefur allt saman. þetta
hefi eg nokkrum sinnum reynt, og hefir þá ávallt |)annig
mistekizt. A næstlifenu sumri ták eg enn aö reyna þetta,
lét eg þá fyrst hripife ofan yfir hreiferiö áhreyft, en haffei
opna afera hlifeina, svona lét eg þafe standa nokkra daga,
sífean losafei eg hnausinn meö hripinu upp, og tyllti horfum
vife þafe mefe böndum, allt þetta umbar æfeurinn og sat
kyr enda, byrjafei eg ekki tilraun þessa fyr, en hún haffei
setife á fulla viku; nú færfei eg hripiö mcfe öllu saman
úr stafe, og þafe smásaman meir og meir; þegar mér nú
virtist æfeurin ekkert hirfea um, hvernig hún þannig var
færfe úr stafe, túk eg hripife, byrgfei hina opnu hlife þess,