Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 8
II
Björn Jónsson
Foreldrarnir voru við nokkur eíni. En
heimilið ómegðin afarmikil. Börnin 12, sem þau
eignuðust, en 6 þeirra komust upp. Fað-
irinn var hinn mesti áhugamaður, mjög hneigður til
ýmis konar nýbreytni, sem þá þótti nýstárleg. Bæði
voru hjónin sívinnandi. En auk þess sem faðirinn
var umsýslumaður mikill í búnaði, var hann óvenju-
lega mikið hneigður til bóka. Hann kom upp lestr-
arfélagi í sveit sinni, fyrsta lestrarfélaginu þar um
slóðir. Hann var sjálfur lífið og sálin í þeim félag-
skap; og mest var vert um það fyrir heimilið, að
hann var bókavörðurinn. Hann smíðaði stóran skáp,
tii þess að geyma bækurnar í, og í þann skáp varð
ekki eingöngu honum, heldur og börnunum, tíðförult.
Þau urðu öll elsk að bókum, og ekki sízt Björn, eins
og geta iná nærri. Faðirinn óf ógrynnin öll á vetr-
um, fyrir heimili sitt og aðra. En þegar hann var
orðinn uppgefinn á kvöldin af að sitja í vefstólnum,
settist hann við að afrita bækur, sein hann gat ekki
eignast prentaðar. Heimilið tók hinuin beztu þrifum,
þrátt fyrir ómegðina. En faðirinn deyr fertugur í
ágústmán. 18(53, og móðirin vorið eftir. Og heimil-
inu var sundrað tafarlaust af hinni meslu harðneskju
og gjörræði, af því að maður, sem mikils mátti sín,
vildi fá jörðina handa syni sínum.
B. J. var elztur Jiarnanna. Hann var auð-
vitað hafður lil smalamensku og annara
heimilisstarfa. Honum þótti einkar vænt um skepn-
urnar. En aldrei gekk honum bók úr hendi, þegar
hann fékk því við komið. Fráleitt hefði hann átt
kost neins skólanáms, ef ekki liefði viljað svo til, að
síra Ólafur E. Johnsen á Stað á Reykjanesi þjónaði
Gufudals-prestakalli um hríð, meðan prest vantaði
Fóstrinn.