Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 55
Björn Jónsson
XLIX
bresta vinnuþróttinn, þegar lionura reið einna mest á
bonum, þegar hann var kominn í æðslu og vanþakk-
látustu stöðu þjóðarinnar. Sannleikurinn var sá, að
hann var tæplega nokkuru sinni fullkomlega verkfær,
eftir að hann tók við ráðherraembættinu, og tímun-
um saman sárþjáður á líkama og sál. Auk þess sem
heilsuleysið liefli störf hans, gerði það hann nokkuð
reikulan í ráði,
Heilsuleysið svarf fastast að, þegar kom lil
U" skortur08" un ^' ^un'nSs un<^r þingið 1911. Honum
þingmála. var a^ ýmsu leyti ábólavant, en það einna
tilíinnanlegast, að ekki hafði verið séð fyrir
úrræðum lil þess að ráða frarn úr fjármála-örðug-
leikum landsjóðs.
Og af heilsubrestinum hefir það vafalaust
stafað, að hann gerði ekki frekari gang-
Frestun
þingtimans.
skör að því en hann gerði, að fá þinginu
1911 frestað, þar til er kjörtími konungkjörnu þing-
mannanna var liðinn. Þeir höfðu selið á þremur
reglulegum þingum, og fráleitt var lil þess ællasl með
stjórnarskránni, að þeir ættu sæti á þeim fleirum.
En af því að þingið hafði verið færl til vetrarmán-
aðanna, stóð nú svo á, að kjörtími þeirra var ekki
á enda fyr en á þingtínianum 1911, ef það var látið
byrja 15. febr. Sjálfstæðisflokkurinn ællaðist til þess,
að þingið væri fært til, og nýir konungkjörnir þing-
menn skipaðir. B. J. liafði það afdráttarlaust i hyggju.
Frá hans sjónanniði virtist það líka sjálfsagl. l5að
var bersýnilega nokkurt hálfverk að leggja út í jafn-
snarpa baráttu, eins og hlaut að verða út af afsetn-
iug bankastjórnarinnar, en láta á eftir undir böfuð
ie8g.íust að beita öllum löglegum og sæmilegum ráð-
um til þess að vinna sigur í baráttunni. En breyt-
Aiulvnrl XXXVIII. d