Andvari - 01.01.1913, Qupperneq 57

Björn Jónsson
LI
Samtök i
sambands-
málinu.
hressari; en brátt sótli í sama horflð um heilsuleys-
ið. Barðslrendingar kusu hann aftur á þing um
hauslið.
Vorið eftir tók liann þált í samtökum þeim,
sem þá voru gerð, til þess að reyna að
koma sambandsmálinu í það liorf, að
samningar gætu tekist með Dönum og Is-
lendingum, samtökum, sem mestall þingið 1912 að-
hyltist. B. J. var þá svo lasinn, að liann gat ekki
verið á fundum þeirra, er samtökin gerðu. En hann
gekk samt að málinu af alúð og áhuga á því, að
gott mætli af þessu leiða. Sumir munu líta svo á,
að í þeim samtökum hafi hann ált þátt fyrir þá sök
eina, að hann var þá orðinn svo veiklaður. Eg lít
all annan veg á það. Hann hafði alveg misl trúna
á sambandslagafrumvarp þingsins 1909, að það yrði
okkur að nokkuru gagni, út á við eða innanlands.
þá trú, sem hann kann að liafa haft á því uppliaf-
lega, inisti hann þegar í utanför sinni, þegar hann
varð ráðherra. Samræður hans við danska stjórn-
málamenn sannfærðu liann um það að fullu, að
Dönum væri það alvara, að af tvennu illu kysu þeir
heldur skilnað en persónusamband landanna. I5á leið
yrði því ekki komist til samkomulags við Dani; og
hæpið í meira lagi, að nokkuru sinni fengist sæmilegt
samkomulag um hana innanlands. Honum var næsl
skapi, þegar hann kom heim úr utanförinni, að fá
ílokk sinn til þess að hverfa að því ráði, að sam-
þykkja ekkert sambandslagafrumvarp, heldur lýsa
yfir vilja sínum í annari mynd. Og honum varð
það æ Ijósara og Ijósara, að annaðlivorl j'rði að
liðka kröfurnar eilthvað til frá íslendinga hálfu, eða
þá slofna til skilnaðar, sem enginn gæti vitað, hvað
d*