Andvari - 01.01.1913, Síða 64

9
Fiskirannsóknir
aldur ýmissa fiska. (Sbr. síðustu skýrslu mína í And-
vara, 36. árg. bls. 82, neðanmáls).
Þessar umgetnu rákir í beinum, kvörnum og
hreistri má oft greina með berum augum, þegar
nefndum hlulum er haldið upp á móti birtunni, en
til þess að sjá þær greinilega, verður að hafa slækk-
unargler, helzt gler sem stækkar 5—10 sinnum. Þess-
ar rákir koma þá þannig fyrir sjónir, að breiðar
hálfgagnsæjar eða ógagnsæjar rákir (belti) skiftast á
við mjóar og gagnsæjar (glæjar) rákir (línur). Liggja
rákir þessar í bogum eða hringum hver utan um
aðra. Það heíir sýnt sig, að breiðu rákirnar (beltin)
eru orðnar til á sumrin o: meðan heitast er í sjón-
um (vötnunum), en mjóu rákirnar (línurnar) á vetrum
o: meðan kaldast er. Lítur út fyrir að þá dragi úr
vexti fisksins nokkra mánuði. Þegar um fullorðna
fiska er að ræða, eru innri sumarbeltin oft mjög
breið, en fara svo mjókkandi og verða loks svo mjó,
að ilt verður að greina þau frá vetrarlínunum, og
verður því oft erfitt að ákveða aldur fisksins með
árs-nákvæmni, þegar aldurinn er orðinn hár (10 ár
eða meira). Sumarbeltin sýna að vöxturinn er ör-
astur framan af æfinni, ensmádregur svo úr honum.
Tala vetrarlínanna sýnir hve margra vetra fiskurinn
er, og eí menn vita nákvæmlega á hverjum tíma árs-
ins fiskurinn er gotinn, þá má segja aldur hans mjög
nákvæmlega innan þeirra takmarka, sem áður er
sagt. Hér verður ekki farið frekara út í það, hvernig
farið er að finna aldur einstakra fiska. Það verður
gert, þar sem það á við.
í útlöndum hafa menn þegar fengist mikið við
að rannsaka aldur laxfiska (Bretar, Norðmenn), skar-
kola og áls (Danir), ýsu, síldar og upsa (Norðmenn).