Andvari - 01.01.1913, Side 79

1911 og 1912.
17
arlínu en á vorgotinni síld, 3,5—5 mm. í þvermál,
en vetrarlínurnar verða eðlilega einni færri en vet-
urnir, sem síldin hefir lifað. Vetrarlínurnar á síld-
arhreistrinu eru oft svo glöggar, að þær má sjá, ef
hreisturblað er hreinsað vel (gljáhimnan tekin af því),
lagt á glerplötu og svo skoðað upp í móti birtumeð
stækkunargleri, er stækkar 5—6 sinnum.
Norðmaðurinn Einar Lea1), sem mest hefir rann-
sakað síldarhreistrið, reiknar út, af breiddinni á sum-
arbeltunum, hve stór síldin hefir verið í lok hvers
sumars, því að hann gerir ráð fyrir, að hreistrið vaxi
í sama hlutfalli og íiskurinn allur. Þarf þá ekki ann-
að en mæla hreidd beltanna og margfalda með þeirri
tölu, sein sýnir hlutfallið milli lengdar hreisturblaðs-
ins frá vaxtarmiðju að röndinni, og lengdar síldar-
innar allrar. Auk þess má þekkja sama árgang af
síld, hvar sem hann veiðist á takmörkuðu svæði, t.
d. við Noreg, ef eitthvert sumarbeltið er framúrskar-
andi breilt eða mjótt, og af því má ráða nokkuð um
ferðir síldarinnar, et menn vita hvar hún gýtur. Eins
má á þenna hátt sjá, af hvaða árgangi er mest í
veiddri síld og af því aftur ráða, hvaða ár sérlega
mikið liefir klakizt út af henni. Gotmerki, líkt og á
laxhreistri, er ekki á hreistri síldarinnar, fremur en
á lireistri annara sjófiska, sem rannsakaðir hafa verið.
Eg liefi á undanförnum árum ol'l alhugað síld,
en það liefir einkum verið til þess, að reyna að fá
að vila ýmislegt um lífshætli hennar, t. d. hvar dval-
arstaðir hennar væru á ýmsum límum ársins, og á
ýmsu aldurskeiði, hvar og hvenær hún gyti, hvort
2) De sidste Aars Sildeundersögelser, Norsk Fiskeritidende
1907, S. 469.
Andvari XXXVIII.
2