Andvari - 01.01.1913, Page 172
110
KvϚi
hýrum skýrist eign rýr;
aurar fóru, valt var,
veran er sem bláber.
Næring stýrir heims hár
hér oss lér, ef trú sér.
Sigurður á Jörfa og Eirikur Magnússon.
Sigurður Helgason á Jörfa var maður merkur, hrepp-
stjóri, góður bóndi, gáfaður og orðheppinn, og var það sagt
um hann, að honum yrði sjaldan orðfall, þótt kallsi nokk-
uru væri á hann kastað. Hann var skáldmæltur vel. Hann
lézt 84 ára gamall 1870. Ekki var Sigurður kallaður sundur-
gerðarmaður um klæðnað. Hann var gerður að dannebrogs-
manni skömmu eptir miðja 19. öld. Eitt sinn var hann stadd-
ur í Reykjavík, eptir að hann var nýbúinn að fá dannebrogs-
krossinn. Var honum þá nýtt um varninginn, og bar hann
krossinn framan á sér um göturnar, utan á lítt sjálegum
fötum. Sumir segja, að hann hafl verið í duggarapeysu
yzt fata. Á Hlíðarhúsastíg (Vesturgötu) mætir bonum Eirik-
ur meistari Magnússon, sem þá var skrifari hjá bæjarfóget-
anum í Reykjavík; verður Eiríki litið á krossinn, og vikur
hann sér hvatskeytlega að Sigurði og segir, því að lionum
hefir líklega þótt hvað öðru lijáleitt, reiðingurinn á Sigurði
og krossinn: »Hver andskotinn hefir hrækt þessu á þig,
maður?« — Á dauða sinum átti Sigurður von, en ekki
þessu, og varð — orðfall.