Vaka - 01.05.1929, Qupperneq 108

102 SIGUKÍHIR ÞÓRÐARSON: [vaka.]
að gera það sem þeir voru beðnir um, að votta meiri
hluta alþingis traust sitt og fylgi, þá hefði fundurinn
komið að tilætluðum notum. En nú varð hann gagns-
laust fyrirtæki með öllu og verra en það; því að ráða-
gerð hans var til þess fallin að verða og varð eitt af
þeiin skerjum, sem Jón Sigurðsson varð að vera að
sigla hjá, ef samltomulag það, sem hann og aðrir góðir
menn voru þá að vinna að, átti að hafast í gegn. En
honum virðist reyndar hafa veitt það verk furðu létt.
Um viðureign sína við Þingvallafundinn hefði hann
getað sagt með sanni: ég kom, sá og sigraði. Hann
kom á fundinn, leit á tillögur stjórnarmálsnefndarinn-
ar og veitti þeim það holsár, sem að vísu gat ekki aftr-
að þvi, að meiri hluti fundarmanna aðhylltist þær, en
reið þeim allt að einu að fullu; því að frá þeirri stundu,
er þær urðu að fundarályktun, var sem enginn vildi
kannast við gjörðir fundarins og aldrei komust tillög-
ur hans þangað, sem þeim var ætlað að komast. Þær
urðu til á leiðinni, og fundargjörðin sjálf hefur jafn-
vel aldrei verið látin koma fyrir almenningssjónir.
Fulltrúar þeir, sem fundinn sátu, áttu flestir um
langan veg til hans að sækja og lögðu á sig til þess
mikil ferðalög. Og þeir gerðu það í góðu skyni. Þetta
mega þeir eiga. En fleira verður þessum þjóðfundi
varla talið til gildis. Allt annað, sem stendur í sam-
bandi við hann, ber vott um . frámunalegt þroskaleysi,
sem ekki kunni góðu gengi að stýra. I „Göngu-Hrólfi“
er sagt frá því, að í fundarbyrjun hafi verið ákveðið
að gefa út fundartíðindi, og jafnframt látið í ljós að
æskilegt væri að blöðin segðu ekki nákvæmar fréttir
af fundinum, til að spilla ekki fyrir sölu tiðindanna.
Með öðrum orðuin: fundurinn vantreystir ekki islenzku
þjóðinni til að standa í stöðu sinni sem sambandslaust
ríki, jafnvel lýðveldi, og það þegar í stað, en trúir henni
ekki til að ágirnast svo mjög skýrslu af fundi, er lagði
hyrningarsteininn undir það ríki, að sala skýrslunnar