Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 26

88
MENNTAMÁI.
Larnanna levfði. Leitazl var við að koma skriftarkennsl-
unni i sem mest lífræntsamband viðaðrar almennar náms-
greinar, t. d. stílagerð, sögu o. þh. Þess skal getið, að sór-
stök eyðublöð voru búin út við og við handa fullnaðar-
prófsbörnum að a€a sig á að setja upp og útfylla, svo
sem kvittanir allskonar, póstávísanir, reikningar, aug-
lýsingar, tékkar og önnur slík plögg', er mikið koma fyrir
i daglegu lífi og nauðsyn er, að allir kunni sem glegigst
skil á. Auk þess á þetla sinn þátt i að æfa rélta uppsetn-
ingu og auka smekk um snyrtilegan frágang. Það, sem
að er stefnt, er að gera skriftina að virðulegri, lífrænni
námsgrein. í slað dauðrar stælingar forskriftanna komi
leikni barnsins og vakandi smekkur, sem sprottinn er
af ábuga þess fyrir meiri og meiri fegurð.
Hér gera sumir fullorðnir menn sér að leik að skrifa
illa, eða það er orðinn vani. Og verst er, þegar sumir af
menntamönnum okkar gcra sig seka um slikt kæruleysi.
Því að „bvað böfðingjarnir bafast að, hinir ætla sér
leyfist það.“ Séð bef ég undirskriftir manna og jafnvel
jieirra, sem annars eru sagðir skrifa sæmilega, algerlega
ólæsilegar. Minna slik nöfn ekki einu sinni á ginfaxa, gap-
aldur, þurs né aðra galdrastafi og læplega á brafnaspark.
Þau erú svo óskýr, að fæstir geta fest það krafs i minni og
vitað, bvað því er ætlað að þýða. Miá nærri geta, bver
óþægindi bljótast af þessu stundum. Ber að fordæma
slikan ómenningarvott, og munum ]iað, að skrift ber
skajiara sínum vitni um snyrtimennsku og skapgerð.
Að siðustu þetta til beimilanna:
Hjálpið kennurunum til að vekja ábuga barnanna á
skriftinni. Skapið þeim skilyrði lil þess að æla sig beima,
stutt í einu en oft. Það þjálfar höndina, æfir augað, skerp-
ir atbyglina, styður að auknum framförum í skólanum.
Yngstu börnin eiga að skrifa með mjúkum blýanti, þau
eldri með penna. Sjáið um, að börnin bafi með sér ritföng
i skólann. Leitið ráða bjá kennurum um val á ritföngum og