Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 51
MENNTAMÁL
113
■orðuÖ dæmi, »g mcð þvi náð nokkrum árangri, en þó lill-
um. Dæmin eru ofl ágætlega samin og fjölbreytt að efni,
en þau eru alllaf úr sinni áttinni hvert og því aldrei fallin
tit að binda liug barnsins við efnið, sem þau fjalla um.
Hér er dæmi um efnisvalið í vel þekktri reikningsbók:
Dæmi 115.
— 11(5.
— 117.
— 118.
•
— 119.
— 120.
vg þannig er
Margföldun (12 • 12 • 12 • 12= )
Heildarverð fyrir ull og smér, einingarverð
gefið.
Mjólkurmagn og mjólkurverð, ákveðins
tíma, úr 9 kúm, e.r mjólka 17 lítra á dag
livei'. Verð á 11 mjólkurl. gefið.
Heildarverð ónefndrar vöru, einingarverð
gefið.
Símastaurar og vegalengd.
Vegalengdir milli erlendra borga
haldið áfram.
Það getur verið Iientugt að nota svona samtíning, og
jafnvel nauðsynlegt, til að ná nægri fjölbreytni í fram-
setningu dæma, en slíkt ætti aldrei að hjóða hörnum fyrr
en á síðasta harnaskólaári þeirra, og þá ekki nema sjald-
an, því að það getur tamið þeim lausung í hugsun. Hins
á að krefjast af reikningshókum, að þær geri hverju við-
fangsefni, sem fyrir er tekið, svo fullkomin skil sem
iramast er auðið, og hagi framselningu þannig, að reikn-
ingsefnið taki hug barnsins fastari tökum en reiknings-
aðferðin — eða aðferðirnar. Það kennir hörnunum að
meta gildi stærðfræðinnar og temur þeim að beita lienni.
En ])að er ekki nóg, að hörnin læri að beita stærðfræð-
inni við ákveðin úrlausnarefni, lieldur þurfa þau að temja
sér að atliuga livert viðfangsefni — einnig utan reiknings-
stunda — stærðfræðilega. Þau eiga sjálf að finna reikn-
ingsefnin. Þessa Iiafa reikningsbækurnar alls ekki gætt.
Þær hafa algerlega vanrækt að leggja viðfangsefnin fyrir
Lörnin án ákveðinna spurninga, en það er engu minna