Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 46
108
MENNTAMÁI.
hai-naskóla (ág. 1929) ráð fyrir nijög víðtækri reiknings-
kennslu.
Hinsvegar telja fæstir skólamenn okkar stærðfræðina
liklega til mannbóta. Hún kennir iðkendum sínum að lifa
í skoðun en ekki trú og temur þeim tortryggni gegn öllu
þvi er þeir sjálfir fá eigi skilið. Þannig vinnur hún beint
gegn áhrifum erfikenninga, hvert sem gildi þeirra kann
að vera, deyfir mátt slagorða og dregur úr auðlirifni
manna, en allt þetta hefir löngum verið notað i uppeldis
starfinu. Hún gefur og lítið tóm til prédikana og metur
hverja prédikun eftir skynsamlegum rökum hennar —
sannleiksgildi hennar — en ekki eftir persónulegum verð-
leikum prédikarans.
Þannig er stærðfræðin algerlega andvig þeim, sem vilja
auka manndóm og siðferðisþroska þjóðarinnar, með því
að innleiða kennsluhók í siðfræði nýtt „kver“ - i barna-
sl ólana.
Hinum, sem þekkja vajd vanans, og meta mátt skyn-
seminnar, er stærðfræðin þægari. Engin önnur grein er
eins vel til þess fallin að kenna mönnum nákvæmni og
v tndvirkni i störfum. Hún krefst þess að menn gerskoði
eðli og ástæður þess, sem er. Ilún krefst hreinna ogglöggra
takmarka, er keppa skal að, djarfrar og hiklausrar leitar
i'ýrra leiða og nákvæmrar rannsóknar þeirra leiða, sent
hugsanlegar eru. Hún leitar þess eins, sem er satt og rétt,
og leyfir engan afslátt né blekkingar. Iiún þroskar heil-
lirigt sjálfstraust og útilokar hroka.
Stærðfræðin er hentasta greinin til alhliða þroskunar
skynseminnar og eflingar sannleiksástar og sannleiksleit-
ar. Það er hún vegna þess, að hún ein allra námsgreina
þarf aldrei að byggja á erfikenningum, eða lítt skildum
fullyrðingum, heldur byggir dóma sína alla á forsendum
er hörnin hafa fullt vald vfir. Hætti harnið sér lengra en
því er fært, eða sé það eigi nógu vandvirkt, ]iá rekur það
sig sjálft á og lærir að vanda sig betur næst.