Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 75

MENNTAMÁL
137
Er það ekki heimskulegasta fjarstæða, að ætla sér að
starfrækja skóla sem á að vera i þjónustu lífsins í her-
mannaskála, þar sem lífið er utanveggja, kennslan stein-
runnin. Eða, að þykjast hjálpa barninu til að þroska liæfi-
leika sína með því að dæma það til kyrsetu og þagnar
])eztu stundir dagsins og fegurstu ár ævinnar.
Höfuðgallinn á námskrá barnaskólanna er sá, að barn-
ið sjálft er þar aukaatriði, markmiðið framundan allt. Til
þess að veita öllum börnum almenna og sameiginlega
menntun, Iiafa verið tíndar saman úr ýmsum greinum
vísindanna staðreyndir og niðurstöður, harðir og þurrir
fróðleiksmolar. Þessi næring befir verið ákveðin barna-
skólunum til lianda, án þess að um liitt sé spurt, livort
l'iún er borin á borð í því formi, sem hæfir börnunum á
barnaskóla aldri.
Og i hvert skipti, sem reynt tiefir verið að umsteypa
námskránni í endurbótaskyni, þá liefir niðurstaðan
venjulega orðið sú, að nýju efni liefir verið bætt við í
sama anda og áður, og námsefnið því aðeins orðið enn
]>yngra og ómeltanlegra.
Hvernig er hægt að tiugsa sér námskrá, sem laus er
við þessa gatla, en tiefir liins vegar gildi scm stytt endur-
tekning á reynslu mannkynsins, og sem i raun og sann-
leika stefnir til eflingar almennri menntun.
Fyrsta spurningin er sú, hvað mestu máli skiptir, að
barnið, að öll börn i veröldinni, beri skyn á. Því næst ber
að atliuga livaða þættir þekkingar eru börnunum hug-
leiknastir, tieilla þau mest.
Þar sem um það er að ræða að búa börnin undir lífið,
]>á er næstum auðvirðilega augljóst, að ]>að er lífið sjálft,
•sem þau eiga að fá að kynnast. Skólinn ætti því að gera
börnunum skiljanlega vissa þætti sinnar eigin þei’sónu —
þarfir sínar, langanir, markmið og hugsjónir, i öðru lagi
lnn eðlilegu lífsskilyrði náttúru og mannfélags í umhverf-
inu, sem það tifir í, sem það er háð og sem það á að hafa